Στη χώρα της συνταξιουχοκρατίας…

(Γράφει ο Α.Θ.Ρ. στο ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ που κυκλοφορεί)…

  Για αποφυγή ευνόητης παρεξήγησης απ’ την ευάριθμη, ακμαιότατη και συμπαθή τάξη των συνταξιουχοΕλλήνων (2.600.000!), το άρθρο γράφεται από εδώ και πάνω από δύο χρόνια συνταξιούχο, άσχετα αν ακόμη συνταξιοδοτούμενο με την «προσωρινή» και με το τσεκουρωμένο «εφάπαξ», σε αγωνιώδη προσμονή …Α! ρε Κατρούγκαλε …κομμούνα!

 

  Χρόνια τώρα, αλλά με έξαρση του φαινομένου, την εποχή της οικονομικής μας κρίσης, κυρίαρχο θέμα στα κλαψουροκάναλα, στη δήθεν ενημέρωση, αλλά και στον καταστροφολόγο έντυπο Τύπο, είναι το δράμα με τις συντάξεις των Ελλήνων.

 Κάποιος ξένος, που θα παρακολουθούσε καθημερινά Ελληνικά ΜΜΕ, σίγουρα θα σχημάτιζε την πεποίθηση ότι σ’ αυτή τη χώρα, της «φαιδράς πορτοκαλέας», όλοι οι πολίτες της ευτυχούν και καλοπερνούν, πλην των δύσμοιρων συνταξιούχων, κάποιοι μάλιστα απ’ τα πενήντα τους, έχουν ξεχάσει τα πάντα γύρω απ’ την πρώην δουλειά τους.

  Λίγο πριν την κρίση, μια συνάδελφο γιατρός που βγήκε στη σύνταξη, τρίτεκνη, χωρίς καν 30 χρόνια δουλειάς, μου έλεγε… Άγγελε, είναι τρελοί αυτοί… Παίρνω περισσότερα σαν συνταξιούχα, απ’ αυτά που παίρναμε στη δουλειά και με 10 εφημερίες το μήνα, υπερωρία!!!

  Κύριες γενικέ εισαγγελέα, βλοσυρέ Γιώργο Αφτιά, κύριε Ρωμανιά και Μητρόπουλε, που έχετε μόνιμο στασίδι στα κανάλια απ’ τα χαράματα και υπολογίζετε επακριβώς και διακηρύσσετε για τις συντάξεις που θα κοπούν, μετά ένα – δύο – δέκα χρόνια, δε σας θυμάμαι να βγάζατε άχνα, όταν πριν την κρίση, πάμπολλοι, με απολυτήριο Γυμνασίου και διορισμό απ’ το παράθυρο, έβγαιναν στη σύνταξη σαν επιστήμονες της  NASA …και βάλε! Μάλιστα κύριε μου!

  Δυστυχώς για όλους μας, αλλά τραγικά για τους νέους μας, αντλούσαμε νερό από λίμνη, κι όχι απ’ την αστείρευτη θάλασσα… κι αυτό, το εύλογα αντιληπτό κι από τελείως βλάκες, περνούσε σαν «κεκτημένο δικαίωμα», δεδομένο, παγιωμένο κι αναφαίρετο!

  Ούτε καν οι δήθεν της φιλελεύθερης ΝΔ πολιτικάντηδες το αμφισβητούσαν, σαν να ‘ναι «Άγιο Δισκοπότηρο»… Μήηη! Τζης αυτό, θα χάσουμε χιλιάδες ψήφια…

  Έπρεπε να φτάσουμε στο λασπωμένο πάτο της λίμνης για να κατανοήσουμε – όσοι το κατανοούν, γιατί υπάρχουν ακόμη πολλοί που ισχυρίζονται ότι …ήταν δικά μας λεφτά, μας γίνονταν κρατήσεις για τη σύνταξη των 3 – 4.000!!! Μάλιστα κύριε! Μάλιστα!

  Σε κάποιους, λυπάμαι που κακοκαρδίζω, όταν τους λέω ότι μόνο ένας που παζαρεύει με τον εργοδότη του το μεροκάματο του, το ένσημο του, τις κρατήσεις του, κι αν δει ότι τον συμφέρει το σχετικό πακέτο, τότε λέει ναι και πιάνει δουλειά. Μόνο σ’ αυτόν δε χαρίστηκε τίποτε, απ’ όσα δικαιούται να πάρει.

  Φυσικά, κι έχει κυρίαρχο ρόλο στις δημοκρατίες ο συνδικαλισμός, η διεκδίκηση, η απεργία, η απαίτηση για καλύτερες αποδοχές και συνθήκες στη δουλειά του εργαζόμενου.

  Στο «στράγγισμα» της δικής μας λίμνης τα τελευταία 30 -40 χρόνια, έχει βαριές ευθύνες, ειδικά ο κρατικοδίαιτος συνδικαλιστής, που απέκτησε δυσανάλογες αρμοδιότητες και έναν ακίνδυνο γι’ αυτόν «ετσιθελικό» τσαμπουκά, που οδήγησε στο σημερινό κατάντημα.

  Προς θεού, δεν αφήνουμε απ’ έξω τη ρεμούλα των μεγαλοπαραγόντων (πολιτικών, εργολάβων, προμηθευτών, διοικητών) κρατικών εταιριών, αλλά και του ίδιου του κράτους, που έχουν τη μεγαλύτερη ευθύνη για την καταβαράθρωση της οικονομίας, κι ενός χρέους 320 δις € στις πλάτες του λαού.

  …Το ψάρι, απ’ το κεφάλι βρωμάει και τίποτε κακό δεν έγινε, χωρίς η βασική ευθύνη να βαραίνει κύρια, αυτούς που μας κυβέρνησαν και που είχαν σχεδόν μόνη έγνοια τους την επανεκλογή τους στις επόμενες εκλογές (εκτός αν με ολιγόχρονη παραμονή εκτός εξουσίας, οι ευθύνες διαγράφονται. Κάποιοι, σίγουρα το πιστεύουν!).

  Τώρα, παρουσιάζονται σαν αγνές μυξοπαρθένες και θέλουν να μας …ξανασώσουν, απ’ τα «δεινά» του ΣΥΡΙΖΑ…

  Μέσα σε μια γενιά, τη δική μας, κατασπαταλήθηκαν πόροι σπάταλα, απερίσκεπτα και ανεύθυνα, σα να τελείωνε πλέον η ζωή στο πλανήτη γη και κυριαρχούσε το γνωστό …ότι φάμε, ότι πιούμε, κι ότι αρπάξει ο κ…λος μας, για τους μερακλήδες του είδους…

  Μήπως το κατασπαταλούμενο υπόγειο νερό των γεωτρήσεων που συγκεντρώθηκε πριν εκατομμύρια χρόνια, δε θα το εξαντλήσουμε;

  Τους λιγνίτες, τους βωξίτες, το πιθανολογούμενο πετρέλαιο κι αέριο, δε θα το ρουφήξουμε σαν παμφάγες ύαινες;

  Αλίμονο στους νέους, τα απιδιά, τα εγγόνια, τις επόμενες γενιές Ελλήνων, που όλο και θα λιγοστεύουν σαν τους πελαργούς, τα χελιδόνια, τους λαγούς, τις πέρδικες, τα’ αηδόνια, τους εξαφανισμένους βάτραχους, τα λιγοστά ψάρια, στις υπεραλιευμένες θάλασσές μας.

  Μια γενιά φαταούλας η γενιά μας, που θ’ αφήσει πίσω της ασήκωτα χρέη, ρημαγμένα ασφαλιστικά, ερημωμένη – «Βουλγαροποιημένη» χώρα και θα περάσει στην ιστορία μας, σαν η μάστιγα ενός Ελληνικού Αττίλα, που έπεσε πάνω σε μια όμορφη, καθαρή, έστω με φτωχότερο αλλά αγωνιστή, εγκρατή, συνετό και νουχελή λαό, που σέβονταν το περιβάλλον και τη λογική.

  Μια γενιά τωρινών συνταξιούχων, που όμως σε 5 – 10 – 20 χρόνια θα εξαφανιστούν σαν τους δεινόσαυρους από προσώπου γης, σαν το νερό, το κάρβουνο, το πετρέλαιο και θ’ αφήσουν πίσω τους, πολλοί απ’ αυτούς, μεσήλικα πλέον παιδιά, χωρίς κανένα επάγγελμα –ίσως με ένα – δύο πτυχία κορνιζωμένα- χωρίς κανένα έσοδο, στερημένα από το έστω γλιστρό έως τα τώρα μηνιάτικο της σύνταξης του γονιού, έρμαια και ανήμπορα στον Αρμαγεδδών της ανέχειας, της ανημποριάς, της ανικανότητας, μόνιμους τραγικούς τρόφιμους κοινωνικών επιδομάτων πείνας. Φοβερή εικόνα και μόνο στη σκέψη της…

  Ζωντανά ανθρώπινα λείψανα, μιας ανερμάτιστης, βλακώδικης, άφρονης περιόδου, μιας χώρας που φαντασιώθηκε με δανεικά να μπει στη μόστρα των 25 πλουσιότερων χωρών, χωρίς στην ουσία να υπάρχει παραγωγή, αλλά μόνο κατανάλωση!

  Φτηνή καταστροφολογία τα γραφόμενα μου;

  Μακάρι και τρισμακάρι…

  Αλλά και ο καρκινοπαθής τελικού σταδίου, όλο κι ελπίζει σ’ ένα σωτήριο θαύμα, τη τελευταία στιγμή. Μόνο που αυτό, πολύ σπάνια συμβαίνει…

  Κάποιοι, αρκετοί, προσμένουν θαύμα σωτηρίας απ’ τον Μητσοτάκη, άλλοι απ’ την Φώφη, τον Λεβέντη, τον Μιχαλολιάκο, τον …φούφοτο…

  Νομίζω, ότι η όποια σωτηρία θα προκύψει μόνο αν παραδεχθούμε, αν συναισθανθούμε κι αποδεχτούμε, ότι δεν υπάρχουν περιούσιοι του θεού λαοί, κι Αρεία φυλή, ή απόγονοι ημίθεων και σοφών, προνομιούχοι εξ ορισμού, κάτοχοι κληρονομικών δικαιωμάτων, αλλά λαοί που αγωνίζονται με νύχια και δόντια, σε μια όλο και πιο ανταγωνιστική παγκόσμια αγορά, όταν κάποιοι σαν την αφεντιά μας, δεκάδες τώρα χρόνια, δεν παράγουμε ανταγωνιστικά ούτε καρφίτσα, ούτε οδοντογλυφίδα, ούτε βαμβάκι, κρέας, γάλα!

  Αν δεν κατανοήσουμε ότι το εισόδημα και το επίπεδο ζωής μας, πρέπει να είναι ανάλογο με την αξία του παραγόμενου εθνικού προϊόντος, κι αυτό, χωρίς προνομιούχους, βολεμένους, δήθεν εργαζόμενους, αλλά στη βάση ενός ορθολογικού υπολογισμού αμοιβής με προϊόν και με τα ντοκουμέντα και την ιδιαιτερότητα την αξία του εργαζόμενου, είμαστε εκτός τόπου και χρόνου.

  Πρόσφατα γνώρισα κάποιον συνταξιούχο, πρώην εργαζόμενο στα ΕΛΠΕ (Ελληνικά Πετρέλαια πρώην Esso Papas), στη Σαλονίκη.

  Μου εκμυστηρεύτηκε, ότι έπαιρναν μέχρι τη κρίση 17!!! Μισθούς χοντρούς το χρόνο. Αν και με κουτσουρεμένη τώρα σύνταξη, παραδέχονταν το λάθος… Όλοι μας έχουμε ανάλογα παραδείγματα…

  Χωρίς πάλι να θυμίσω ότι η κατάρρευση δεν την προξένησε μόνο ο εργαζόμενος του Δημοσίου, ο φοροκλέφτης του ιδιωτικού τομέα, ο γιατρός, ο δικηγόρος, ο εργολάβος, ο, η, το. Τη κρίση κύρια την προξένησε ένα σάπιο καθεστώς, Βαλκάνια πολιτικάντικο που χάιδευε ημετέρους, έδινε προνόμια, έκλεβε το ίδιο, έκανε στραβά μάτια στη ρεμούλα των πονηρών δικών του, κι είχε μόνη του έγνοια, τα ψηφαλάκια των ερχόμενων εκλογών… Και …γαία πυρί μιχθήτω!

  Η ευθύνη η δική μας σα λαός, βρίσκεται στη στήριξη που δίναμε σ’ αυτό το σάπιο καθεστώς, με τη ψήφο μας, που πολλές φορές έκρυβε κι αυτή προσωπικό συμφέρον…

  Κανείς δεν είναι αθώος στο Εθνικό έγκλημα της κατάρρευσης. Απλά εμείς γλείψαμε το κόκκαλο που είχαν ξεκοκαλίσει μεγαλύτεροι φαταούλες, ανάλογα με τη δύναμη, τη θέση, την αλητεία.

  Κι αν σήμερα ακόμα σιωπούν μισοπόνηρα, οι νέοι, τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας, που γλύφουν κι αυτά τώρα το «κόκκαλο» της σύνταξης μας, αύριο, μεθαύριο, θα φτύνουν στον τάφο μας, όταν για δεκαετίες ατέλειωτες θα πληρώνουν, με χαμηλές αποδοχές, φόρους και ανύπαρκτες συντάξεις, τα «φέσια» της καταλήστευσης πόρων και ταμείων, που θα τους αφήσουμε κληρονομιά!

  Αυτή θα ‘ναι η τιμωρία της γενιάς μας. Και μας αξίζει απόλυτα…

ΥΓ1: Ο Μίμης Ανδρουλάκης, ο πανέξυπνος αυτός διανοούμενος, πολιτικός και αγωνιστής της γενιάς μας, έγραψε πολύ πριν την οικονομική μας κρίση, κοντά στα άλλα σημαντικά βιβλία του, το «Βαμπίρ και κανίβαλοι», που τελείως προφητικά, αλλά με λογική προσέγγιση, περιγράφει το ζοφερό κλίμα που θα προέκυπτε στη χώρας μας, από το 2015 και πέρα!

  Κρίση οικονομική, συνταξιοδοτική, δημογραφική, κοινωνική, που θα οδηγούσε σ’ ένα αβυσσαλέο χάσμα γενεών, «προνομιούχων» συνταξιούχων, που θα ζουν σε βάρος της δουλειάς και των ασφαλιστικών κρατήσεων, όλο και λιγότερων νέων εργαζόμενων, που θα νιώθουν σα σκλάβοι χωρίς προοπτική γι’ αυτούς στο μέλλον. Αλί και τρισαλί!

  Το όλο και επιδεινούμενο δημογραφικό πρόβλημα, με τους ανέργους, υποαπασχολούμενους ή αδιάφορους νέους να κάνουν οικογένεια, θα τινάξει στον αέρα το κοντινά μελλοντικό συνταξιοδοτικό – ασφαλιστικό της χώρας.

  Σήμερα, το πρόβλημα του δημογραφικού δεν εντοπίζεται στα ένα – δύο παιδιά που κάνουν τα νέα ζευγάρια, αλλά, στο ότι δεν αποφασίζουν – φοβούνται να παντρευτούν.

  Τα όποια κίνητρα κι η προσπάθεια της πολιτείας, θα πρέπει να εστιάζεται στην ώθηση των νέων να παντρεύονται. Έτσι θα προκύψουν, όσα προκύψουν, παιδιά.

  Μοριοδότηση στις προσλήψεις, στους νέους παντρεμένους, σε σχέση με τους εργένηδες. Φορολογικές απαλλαγές, επιδότηση ενοικίου κλπ. Υπάρχουν εργαλεία. Απόφαση χρειάζεται…

  Και πάντα πρέπει να ‘χουμε κατά νου –πράγμα που περίεργα αποσιωπάται, ότι κάθε 10 χρόνια η Τουρκία …γεννάει μια Ελλάδα 10 εκατομμυρίων!!! 3 φορές μεγαλύτερη απ’ την Ελλάδα ήταν στους Βαλκανικούς πολέμους του 1912 – 13. 8 φορές μεγαλύτερη σήμερα!

  Όταν δίπλα σου έχεις έναν Κύκλωπα Πολύφημο, που όλο και γιγαντώνεται και ξελιγώνεται, κι είναι τόσο απρόβλεπτος και αλλοπρόσαλλος, είναι τουλάχιστον κωμικό να κάνεις κυρίαρχο σου ζήτημα, αν μας κλέψουν κάποιοι το όνομα …στον Μακεδονικό χαλβά!!!

ΥΓ 2: τώρα, για την προαναγγελθείσα –όταν γίνει πρωθυπουργάρα- υπόσχεση του Κυριάκου, ότι θ’ αλλάξει το νόμο Κατρούγκαλου! Αυτό σίγουρα θα γίνει… Έχουν πείρα και προϊστορία στο πετσοκόψιμο, από το 2010 – 15, οι ΠΑΣΟΚΟ-ΝΟΥΔΟΥΛΗΔΕΣ στο νόστιμο φιλέτο των συντάξεων…

  Κι είναι σίγουρο, ότι οι επικοινωνιολόγοι του, που κατέβασαν για υπόσχεση αυτή τη «μπαρούφα», σίγουρα ποντάρουν στην εύλογη, λόγω ηλικίας, σχετική απώλεια μνήμης των συνταξιούχων…

  Μόνο, που δεν απευθύνονται σε συνταξιούχα …χρυσόψαρα, αλλά σε «γκαμήλες» που θυμούνται το δρόμο τους στη Σαχάρα, της μονότονης και άχαρης ζωής τους…

ΥΓ 3: καλό και χρήσιμο είναι, να μας εξηγήσουν οι ΠΑΣΟΚΟ-ΝΟΥΔΟΥΛΗΔΕΣ, πράγμα για το οποίο αποφεύγουν σαν ο …διάολος το λιβάνι, πως και πότε και σε ποια τέρμινα θα πληρώσουν τα 500 εκ. € φέσια των κομμάτων τους που χρωστούν στις τράπεζες, τις οποίες σώζει (ανακεφαλαιώνει) κάθε τόσο, ο σκληρά φορολογούμενος πολίτης!

  Ύστερα, ας σώσουν και τους συνταξιούχους… Ζητάω πολλά;

ΥΓ 4:μια Ελλάδα «Γη της Επαγγελίας» σαν άλλος Μωυσής, υποσχέθηκε στη ΔΕΘ ο Μητσοτάκης. Μόνο, που παρέλειψε να θυμίσει ότι για να φτάσουν σ’ αυτήν οι Εβραίοι, περιπλανήθηκαν 40 χρόνια στην έρημο. Πιθανόν, μετά 40 χρόνια κι εμείς να ζήσουμε τον «παράδεισο» της Ελλάδας του Κούλη.

  Πιο σίγουρος όμως είναι ο …παράδεισος του Αγίου Πέτρου…

ΥΓ 5: Αυτή η «προδοτική» αμείλικτη εικόνα, ενός κάθιδρου αγχωμένου Μητσοτάκη, να εξαγγέλλει απ’ το βήμα της ΔΕΘ τον «παράδεισο» μιας επερχόμενης νέο-φιλελευθερης Ελλάδας, είναι «όλα τα λεφτά»! Μπρρρ! Πείθει και τον πιο ευκολόπιστο, για την αλήθεια των εξαγγελιών του…

  Όμως εγώ, λυπάμαι αυτούς τους 200.000 ανέργους που θα μείνουν –και με τον Κυριάκο- ακόμα χωρίς δουλειά. Έταξε 700 χιλ. νέες θέσεις εργασίας, απ’ τους σημερινούς 900 χιλ. ανέργους που υπάρχουν… Έλα ρε Κυριάκο! Κάνε μια θυσία ακόμη… Τι 700, τι 900 χιλιάδες θέσεις εργασίας! Έλα…

  Αφού «πέτσινες» θα’ ναι ούτως ή άλλως και «Μαυρογιαλούρικες». Δώσε λίγη, έστω και πρόσκαιρη χαρά στους τραγικούς ανέργους μας…

  Πες επιτέλους κι ένα ψεματάκι… Έλεος! Γιός του Κων/νου Μητσοτάκη είσαι, σεβάσου την παράδοση ενός Μητσοτάκη, που έλεγε σε συνέντευξη στη τηλεόραση ότι καταδικάστηκε σε θάνατο, την κατοχή, από στρατοδικείο των Γερμανών!!!

  …Όχι, δεν είπε ότι εκτελέστηκε κιόλας! Αλίμονο, ένα μικρό τοσοδούλη ψεματάκι, κοντά στα χιλιάδες άλλα, έλεγε… Έτσι πορεύτηκε μια ζωή το Μητσοτακέϊκο, πάντα καβάλα στις πλάτες ενός πάντα ευκολόπιστου και πάντα προδομένου Λαού!