Το μεγάλο παζάρι…

(Του Α.Θ.Ρ., από το ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ που κυκλοφορεί)…

  …«Εδώ θα βρείτε ότι τραβάει η ψυχή σας»!

   …«Το αφεντικό τρελάθηκε και ξεπουλάει, πάρε κόσμε, όλα τα ‘χει ο Θεοδόσης, όλα τζάμπα και με δόσεις»!

 

  Και αν βέβαια πουλάς και προμοτάρεις, είδη προικός, κουζινικά, έπιπλα για το σπίτι, βιολογικά προϊόντα γης ή αγροτικά εφόδια και μηχανές, που χόρτασαν ψωμάκι τον μέχρι μισόν αιώνα πεινασμένο άνθρωπο, όλα καλά κι άγια, κι ευλογημένα από θεούς και αθέους…

  Χωρίς να ‘μουν αγρότης, αρκετές φορές επισκέφτηκα και θαύμασα τα εκθέματα της Agrotica στη Σαλονίκη.

  Ειρηνικά, δημιουργικά, παραγωγικά, ανθρώπινα επιτεύγματα, που γαληνεύουν τη ψυχή του ανθρώπου στη θέα τους και στη σκέψη, ότι αυτά, στα άξια χέρια εργατικών συνανθρώπων, παράγουν τη τροφή μας, που χρειάζεται ο άνθρωπος από χιλιάδες χρόνια, απ’ όταν σταμάτησε να είναι τροφοσυλλέκτης και κυνηγός.

  Και για να μην γελάει κάποιος με τα …χιλιάδες χρόνια μου, του θυμίζω ότι ο τροχός, το αλέτρι, το τσαπί, το δρεπάνι, που όταν επαναστατικά επιτεύγματα του νου και των χεριών, σ’ εκείνη την μακρινή αυγή του πολιτισμού μας, ήταν οι πρόδρομοι των σημερινών θηριωδών τρακτέρ, των αλωνιστικών, των σύγχρονων αμέτρητων υπερόπλων, στην υπηρεσία του αγρότη και της σύγχρονης αγροτικής οικονομίας.

  Η καλύτερη και πειστικότερη παρουσίαση ενός φαγώσιμου προϊόντος, είναι η δοκιμή της γεύσης του επί τόπου, απ’ τον πελάτη, που τριγυρνά τον πάγκο της έκθεσης του.

  Γι’ αυτό, οι έξυπνοι πωλητές, όταν πουλούν κρέας, λουκάνικα, ψαρικά, ψήνουν σε ψήστρα επί τόπου και προσφέρουν στον περαστικό, μοσχομυριστό μεζέ που δελεάζει ακόμα και τον δύστροπο πελάτη.

  Το ίδιο με το τυρί, τον χαλβά, τους ξηρούς καρπούς, τα φρούτα, το κρασί, το τσίπουρο…

  Βλέπεις στην όψη το προϊόν, αλλά το δοκιμάζεις κιόλας, που είναι και το βασικότερο, όταν πρόκειται για τρόφιμο.

  Τέλεια παρουσίαση και πρόκληση του προϊόντος, που όταν είναι καλό λυγίζει τις αντιστάσεις και του πιο αναποφάσιστου αγοραστή.

  Είναι επόμενο και λογικό, όταν είσαι παραγωγός και πωλητής, όχι φράουλας και πεπονιών, μαχητικών F16, F35, Mirage, Torneido, αρμάτων μάχης, φρεγατών και υποβρυχίων, εκτός απ’ τη προβολή τους σε διεθνείς επί τόπου εκθέσεις στρατιωτικού υλικού, που στήνουν οι μεγαλο – χώρες παραγωγοί οπλικών συστημάτων, …εκτός απ’ το «τάϊσμα» δημοσιογράφων και ΜΜΕ να φτιάξουν σιγά – σιγά ένα κλίμα επικείμενου …3^ου παγκόσμιου πολέμου, εκτός απ’ το «λάδωμα» μιζαδόρων πολιτικών και παραγόντων, που υπερακοντίζουν πατριωτικές κορώνες και βλέπουν επικείμενη εισβολή στη πατρίδα μας, απ’ την Αλβανία του Χότζα, τη  FYROM του Ζάεφ, ή τη Βουλγαρία των εξαθλιωμένων κατοίκων της, …καλά, για τη Τουρκία δεν το συζητάμε, την εμφανίζουν να ‘χει φτάσει στα …διόδια της Μαλακάσας…

  Εκτός , εκτός από διαπρύσιους κήρυκες ρασοφόρους, έτοιμους να ζωστούν φυσεκλίκια, στο θρόνο της Μητρόπολης τους (όμως μας κάνουν τη τιμή να ‘ναι μπροστά τα δικά μας παιδιά!)…

  …Εκτός, από ανεγκέφαλους θαυμαστές της λογικής των ταινιών Ράμπο, εκτός λοιπόν απ’ τη καλλιέργεια του θερμοκηπίου, της βίας του αίματος και του τσαμπουκά, στήνουν κι ένα πραγματικό τραγικό πανηγύρι, όπου θα γίνει επίδειξη των φονικο – μηχανών τους σε αληθινό κι όχι εικονικό πεδίο μάχης, με χαμένο ζεστό ανθρώπινο αίμα και ερείπια βομβαρδισμένων πόλεων.

   Εδώ πλέον και ο άπιστος Θωμάς, που έψαχνε τις ουλές του Ιησού απ’ τα καρφιά, θα πεισθεί τελικά ότι το τάδε ανθρωποκτόνο μαραφέτι, μπορεί να ισοπεδώσει μια πόλη ολάκερη, μαζί με το περιεχόμενο της, σε χρόνο μηδέν και εκ του ασφαλούς, για τον ευγενή και δημοκρατικό χρήστη αυτού του εξαίσιου και προσφιλούς εργαλείου θανάτου!

  Ωραία και άκρως χριστιανικά πράγματα! Ακούσατε εσείς τον Πάπα, τον Πατριάρχη, τον Αρχιμουφτή, τον Αρχιραβίνο, τον Αρχιρασοφόρο, να καταδικάζουν έναν πόλεμο επιθετικό του Δυτικού κόσμου;

  Ούτε καν ον Χίτλερ δεν καταδίκασαν, να πάει κόλαση!!!

  Τέτοιο λοιπόν όπλο –ευλογημένο- μας χρειάζεται, να ισοπεδώσουμε πρώτοι εμείς τον γείτονα, που αμφισβητεί μια «αυλακιά» στο κληρονομημένο μας χωράφι…

  Κι αν για την έρμη αμφισβητούμενη «αυλακιά» που σκοτώνονται ακόμα κι αδέλφια, υπάρχει κάποια, με επιείκεια, δικαιολογία για το μαλλιοτράβηγμα με τον κακό γείτονα, εκεί που το έγκλημα γίνεται ειδεχθές, είναι, όταν πρόκειται για το μακέλεμα, όχι του γείτονα που διεκδικεί «αυλάκια», αλλά, για επίθεση – εισβολή σε τόπους μακρινούς απ’ το χωράφι σου, με μια ωμη δικαιολογία, που όμως γίνεται εξορισμού πάντα, για συμφέροντα προσωπικά σου. (Στην περίπτωση της Συρίας, είναι η χρήση χημικών, δήθεν, απ’ τον Άσαντ).

  Χιλιάδες χρόνια, χιλιάδες τέτοιοι εισβολείς, αλλά λιγότερο βάρβαροι κι άλλοι αδίστακτοι και αιμοσταγείς, χάραξαν βαθειά στην ιστορία το αιματοβαμμένο τους αποτύπωμα, σε βάρος αθώων κι αδύναμων Λαών.

  Εκείνο που άλλαξε, στην πορεία του χρόνου, και την ανάπτυξη του τεχνολογικού μας πολιτισμού, ήταν η αποτελεσματικότητα, η ακρίβεια, η δυνατότητα για όλο και πιο ολέθριες, μαζικές ανθρώπινες εκατόμβες.

  Πόσους αντίπαλους μπορούσε να σκοτώσει ένας αρχαίος πολεμιστής με το σπαθί του, το ακόντιο, το τόξο του;

  Και πόσους σκοτώνει σήμερα ο σύγχρονος, σιγουράντζας μακελάρης, που πατάει ένα κουμπί κι αμολάει από 500 χιλιόμετρα μακριά, ένα πανέξυπνο Τόμαχοκ, έναν Κρούζ; Έναν αντίστοιχο Εγγλέζικο ή Γαλλικό πύραυλο, από αεροπλάνο που πετάει εκατοντάδες μίλια μακριά απ’ τον αντίπαλο;

  Και ξαφνικά, ο αρχηγός, ο βασιλιάς, ο άρχοντας, δηλαδή ο σημερινός πολέμαρχος Τράμπ, ο γλυκούλης Μακρόν κι η ξινή Μέι, ήταν μπροστά – μπροστά καβάλα σε ατίθασο άτι, κι έπαιζε το κεφάλι του… Εκτός, αν ήταν Ξέρξης και επέβλεπε τη ναυμαχία της Σαλαμίνας απ’ το όρος Αιγάλεω… Ίσως, γι’ αυτό τα σκάτωσε…

  Και τον κέρδισε ο δικός μας, ναύαρχος Θεμιστοκλής, που θαλασσόδερνε πάνω στη τριήρη του… Άρα και τότε υπήρχαν Τράμπ, Μακρόν, Μέι!

  Αυτό το αιώνιο ξεδιάντροπο ψέμα της δικαιολόγησης μιας εισβολής σε μια άλλη ανεξάρτητη χώρα, κι έναν λαό που δεν σε πείραξε, θυμίζει την δικαιολογία του λύκου, που είχε σκοπό να φάει το πρόβατο, επειδή όπως ισχυρίζονταν του βρώμιζε το νερό που έπινε στο ποτάμι! Μόνο που το πρόβατο ήταν πιο κάτω απ’ τον λύκο, στο ποτάμι…

  Πόνος και οργή τώρα για τα χημικά, που έπεσαν –πολύ κακώς- στη Ντούμα της Συρίας –σίγουρα από προβοκάτσια- σ’ έναν πόλεμο που διαρκεί 7 – 8 χρόνια, κι έχει 350.000 νεκρούς και 7 εκατομμύρια ξεσπιτωμένους και πρόσφυγες!

  Στο Ιράκ, σε μικρή παραλλαγή το ψευτοσενάριο – λόγος της επίθεσης, ήταν το οπλοστάσιο ραδιενεργών του Σαντάμ. Αφού λοιπόν το ισοπέδωσαν και διέλυσαν ένα ακμαίο κράτος, ζήτησαν συγγνώμη μετά που είχαν κάνει λάθος στη πληροφόρηση για το οπλοστάσιο…

  Στη Λιβύη, ο λόγος ήταν ο δικτάτορας Καντάφι. Ένα φρενοκομείο ανομίας και διάλυσης τώρα.

  Στην Γιουγκοσλαβία, ο εθνικιστής Μιλόσεβιτς και η προστασία των μειονοτικών Μουσουλμάνων.

  Οι δικοί μας επιδρομείς, Αρχαίοι του Ομήρου, μετά δεκάχρονη πολιορκία κατέκαψαν την Τροία, που έλεγχε την είσοδο των στενών για τα ταξίδια τους στη Μαύρη θάλασσα.

  Αργότερα, το ακράτητο πατριωτάκι μας ο Αλέξανδρος, κυρίευσε σχεδόν όλο τον γνωστό κόσμο, με σκοπό να τους εκπολιτίσει… (λέμε εμείς)…

  Αργότερα, οι εκστρατείες γίνονταν για να … εκχριστιανιστούν οι ειδωλολάτρες…

  Οι Σταυροφόροι, με την ευλογία του Πάπα, εκστράτευσαν να ελευθερώσουν τους Αγίους Τόπους από τους Άραβες…

  Για τη κατάκτηση της Αμερικής και την εξαφάνιση του γηγενούς πληθυσμού της, απ’ τους Ευρωπαίους αποικιοκράτες, η δικαιολογία ήταν ότι οι Ινδιάνοι είναι άγριοι, δεν παραδίνουν τη γη τους και δεν στέργουν να εκπολιτιστούν, απ’ τα δυτικά ρεμάλια – τυχοδιώκτες, που έχουν μπαρουτόβολα και κανόνια…

  Οι αυτόχθονες Μάγιας, Ίνκας, εξολοθρεύθηκαν επειδή δεν παράδιναν όλο τον συσσωρευμένο χρυσό των ιερών τους στους Ισπανούς κονκισταδόρες, που κρατούσαν τουφέκια και ήταν καβαλάρηδες. Οι γηγενείς πολεμούσαν όρθιοι, με σπαθιά και κοντάρια…

  Ινδιάνοι, Ίνκας, Μάγια, Μπόερς, είμαστε όλοι οι μικροί αδύναμοι κι άποροι λαοί, έρμαιο στα κελεύσματα και τις ορέξεις των Ρωμαϊκών σιδερόφρακτων λεγεώνων, των ιμπεριαλιστών της Δύσης, που με τη δύναμη και την υπεροπλία φονικών πολεμικών μηχανών, επιβάλλουν τη κυριαρχία τους στους λαούς της γης, κατά τα συμφέροντα τους και την συγκυρία της δεδομένης στιγμής.

  Ίσως γι’ αυτό μένουν στη παγκόσμια ιστορία κάποιοι σπάνιοι σταθμοί ηρωικής αντίστασης κάποιων θεότρελων, που ανατρέπουν τα αυτονόητα…

- Μαραθώνας, στα καθ’ ημάς…

- Στάλινγκραντ, για την Ευρώπη όλη.

- Βιετνάμ, για την Άπω Ανατολή.

  Σταθμοί της ιστορίας, που ανέτρεψαν τη λογική της κυριαρχίας του φαινομενικά και ουσιαστικά παντοδύναμου εισβολέα, κι έδωσαν ελπίδα και παράδειγμα στους λαούς του πλανήτη που αγαπούν τη λευτεριά, τη πατρίδα, την αξιοπρέπεια.

  Βέβαια, στον Μαραθώνα, το Στάλινγκραντ, το Βιετνάμ και τους αντίστοιχους σταθμούς της ιστορίας των λαών, δεν διακυβεύονταν η «αυλακιά» μεταξύ εισβολέα – αμυνόμενου, αλλά αυτή η ίδια η ύπαρξη του αμυνόμενου στην επίθεση αγέλης άγριων θηρίων, που θα ον κατασπάραζαν…

  Όμως, κι η … «αυλακιά», η «βραχονησίδα» η φαινομενικά αμελητέα, έχει την αξία και τη σημασία της, όταν η υποχώρηση κι η υποταγή στις ορέξεις του ισχυρού είναι απότοκος φόβου, δειλίας, άτακτης οπισθοχώρησης του εκ των πραγμάτων αδύναμου.

  Και δεν οδηγεί στο ξεπέρασμα της αντιπαράθεσης, αλλά πολλές φορές στο δυνάμωμα της, όταν ο αντίπαλος είναι ένας εκτός πραγματικότητας σύγχρονος Ντούτσε ή Σουλτάνος, που ονειρεύεται ξεπερασμένες αυτοκρατορίες…

  Ο νικητής του Ναζισμού Τσόρτσιλ, όταν η Αγγλία ακόμα ήλπιζε σε αποφυγή της εμπλοκής της στον πόλεμο, ενώ έβλεπε τον Χίτλερ να καταπίνει ένα μετά το άλλο τα γειτονικά κράτη της Γερμανίας, είπε στη βουλή το εξής ανεπανάληπτο κι αληθινό: «Η επιλογή της ντροπής, από την εμπλοκή στον πόλεμο, δεν αποτρέπει τον πόλεμο και την εμπλοκή σου. Κι έτσι στο τέλος έχεις και ντροπή και πόλεμο»!!!

  Οι φλεγματικοί Εγγλέζοι, στο κεντρικότερο και πιο εμβληματικό σημείο του Λονδίνου, στήσανε, μετά τον θάνατο αυτού του γίγαντα, ένα πανέμορφο ορειχάλκινο άγαλμα – ομοίωμα του.

  Μόνο που δεν το δείχνουν αγέρωχο, στρατηλάτη, νικητή, γενναίο, αλλά ένα γερμένο γεροντάκι, με το ένα χέρι να στηρίζεται σ’ ένα μπαστούνι και το άλλο να υποβαστά τη μέση του και στο στόμα, το αιώνιο πούρο του!!!

  Σίγουρα, όπως πραγματικά ήταν στα βαθειά γεράματα. Κι ένα –άκρως αντι-ιατρικό και ίσως αντιδεοντολογικό σαν μήνυμα ενός ηγέτη, που οδηγούσε σχεδόν τον μισό κόσμο…

  Είπε κάποτε λοιπόν ο Τσόρτσιλ: «Πίνω πολύ, καπνίζω πολύ, δεν γυμνάζομαι διόλου και έχω κουραστεί να πηγαίνω σε κηδείες φίλων μου, που δεν κάπνιζαν, δεν έπιναν και γυμνάζονταν πολύ»!!!

  Ίσως είναι ένας ύμνος στο γενετικό υλικό που κουβαλά ο καθένας μας, ανεκτίμητο δώρο απ’ τους προγόνους του.

  Αυτό που έλεγε απλά, παλιά ο κόσμος: «έχει λάδι το καντήλι του»! ή «ήταν γραμμένο να ζήσει τόσα χρόνια ο γέρος»!

  Πράγματι, ιατρικά ήταν γραμμένο, στα χρωματοσώματα του. «Είχε καλό …ύφασμα», που λεν οι χειρουργοί!