Ο …θεϊκός Αύγουστος…

Του Α.Θ.Ρ. από το ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ που κυκλοφορεί...

  Δεν ξέρω γιατί ο Δήμος Μούτσης μελοποίησε τον ‘Άγιο Φεβρουάριο» του Μάνου Ελευθερίου, με μοναδικό εκτελεστή τον Μητροπάνο και τι ήθελε άραγε να μας πει ο ποιητής!

  Τι να μας πει ο …Κουτσοφλέβαρος, εκτός από παγωνιά, ερημιά, μιζέρια κι απραξία.

  

  Οι μόνοι που τον απολαμβάνουν, είναι οι γαταίοι και οι λύκοι, που ερωτεύονται πάντα τέτοια εποχή…

  Σίγουρα, κάποια χαρά έχουν και οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, που προστρέχουν στα ΑΤΜ των τραπεζών, 2 – 3 μέρες νωρίτερα από τους άλλους μήνες, για τον γλίσχρο τώρα πλέον μισθό τους.

  Ο Αύγουστος, ο Αύγουστος είναι …έξω καρδιά. Χαλαρά, χαβαλετζίδικα, γιορταστικά. Με σαγιονάρα και κοντό παντελονάκι, ακόμα, κι από τον πριν λίγο γρεβατωμένο κύριο.

  Ζέστη παραλυτική, αλλά με ζωογόνο μελτεμάκι, για τους τόπους που έχουν στα πόδια τους θάλασσα.

  «Πολιτιστικές εκδηλώσεις» -συνήθως του συρμού- και συναυλίες της «αρπαχτής», απ’ τους ελαφρολαϊκούς φιρμάτους αοιδούς και πανηγύρια, κι ανταμώματα χωριανών, στα ερημωμένα –εδώ και 50 χρόνια- πλέον χωριά μας.

  Κι ένα Δεκαπενταύγουστο, κορυφαία γιορταστικό απ’ άκρη σ’ άκρη της Ελλάδας, κι ευκαιρία για επιστροφή στις ρίζες, εσωτερικών κι εξωτερικών μεταναστών μας.

  Κρίση ξε-κρίση, ευτυχώς ο Αύγουστος καλά κρατεί τη θεϊκή, γαλαντόμο παράδοση των ελλήνων.

  Αυτό σίγουρα σκέφτηκε η πονόψυχη κυβέρνηση μας, κι απάλλαξε τον Αύγουστο από δόση φόρου και ΕΝΦΙΑ…

  …Ε, ε, ε! μέχρι τον Σεπτέμβριο, ποιος ζει, ποιος πεθαίνει… κι έχει ο θεός γι’ αργότερα… Ας το γλεντήσουμε τώρα…

  Μόνο, που εκείνα τα ηρωικά «διακοποδάνεια» κόπηκαν απ’ τις συνήθειες, κι ας όψεται η ριμάδα η κρίση…

  Εκείνος ο μεγαλόπρεπος κι άξιος Καίσαρας Οκταβιανός, έδωσε στον μήνα το προσωνύμιο Αύγουστος. Αύγουστος θα πει «σεβαστός». Κυρίαρχος όλου του τότε γνωστού κόσμου, πλην Ανατολής, με τις αήττητες Ρωμαϊκές λεγεώνες.

  Φορτωμένοι οι πάγκοι των λαϊκών μέχρι σκασμού, μ’ όλα τα αγαθά της καλοκαιριάτικης Ελληνικής παραγωγής, χορταίνουν το μάτι, τη ψυχή, τη διάθεση, το τραπέζι των αγοραστών!

  Φαντάζομαι, τη ζηλόφθονη ματιά των Εγγλέζων, Γερμανών, Βόρειων τουριστών που περιδιαβαίνουν τις βαρυφορτωμένες λαϊκές, με νόστιμα, φρέσκα, φτηνά αγροτικά ελληνικά προϊόντα.

  Τα τελευταία χρόνια, έκαναν, κι εδώ, στα Super Market, καρπούζια κομμένα στη μέση. Ποτέ όμως κομμένα σε φέτα, όπως υπάρχουν έξω, πράγμα που δείχνει το μέγεθος της τιμής τους.

  Κάθε Δευτέρα, θυμάμαι στα παιδικά μου χρόνια, που ήταν και χρόνια «αξιοπρεπούς πενίας», όλοι αγόραζαν ένα τσουβάλι στρόγγυλα –ντόπια- καρπούζια στη λαϊκή του Αμυνταίου, εφόδια για όλη την εβδομάδα.

  Αργότερα, ήρθαν τα «Αμερικάνικα» με τις ρίγες, σαν νεοτερισμός και καταργήσαμε τις αγορές με το τσουβάλι… Με το μαχαίρι… φώναζαν οι πωλητές, αλλά ποτέ δεν πουλιόνταν μισό καρπούζι…

  Η μισή λαϊκή του Αμυνταίου είχε τόνους σε στοίβες καρπουζιών. Καρπούζια και σταφύλια απ’ τον Άγιο, κυριαρχούσαν. Τα ροδάκινα τότε, ήταν ελάχιστα έως ανύπαρκτα.

  Οι πόλεις τον Αύγουστο, η Σαλονίκη, η Αθήνα, ψημένες απ’ τον Μεσογειακό καυτό ήλιο, αλλά με σκιερά πεζοδρόμια και πλατείες, με δέντρα που δεν υπάρχουν ούτε στα ορεινά χωριά, ξελαφρωμένες απ’ τον μισό πληθυσμό και τη βαβούρα αντίστοιχων αυτοκινήτων, γίνονται θελκτικός τόπος για τον ντόπιο ή ξένο τουρίστα, για ολιγοήμερες διακοπές.

  Γεμάτες κόσμο, κάθε λογής φυλής και διαλογής, ηλιοκαμένους, με ημίγυμνες και χαλαρές γυναικείες παρουσίες, χαζεύουν βιτρίνες, βαδίζουν νωχελικά στα σκιερά πεζοδρόμια, αράζουν στα αμέτρητα καφέ και τις αιώνιες ελληνικές ταβέρνες, χωρίς άγχος, έγνοια, τρεχάτα και σφιγμένα κολάρα, με χαρτοφύλακες υπό μάλης.

  Κλειστά Σχολεία, Δικαστήρια, οι μισοί Δημόσιοι Υπάλληλοι, φυσικά οι συνταξιούχοι, χαίρονται την χαλαρότητα ενός μήνα ρέμπελου και χαβαλεδιάρη…

  Στην Κύπρο, με την αφόρητη Μεσανατολική Αυγουστιάτικη ζέστη, κλείνουν σχεδόν τα πάντα για ένα 20ήμερο, εκτός απ’ τις ταβέρνες και τα καφέ.

  Η χαρά του τεμπέλη και του αναβλητικού, ο θεϊκός Αύγουστος!

  …Άστα για αργότερα… και βλέπουμε… Σίγουρα, αυτή η ψυχοθεραπευτική παύση τη χρειάζεται ο πιεσμένος έντεκα μήνες εργαζόμενος. Δεν ξέρω αν αυτό ισχύει και για τη λογική του Her Σόϊμπλε…

  Ή θυμώνει μ’ αυτή τη γενικευμένη Ευρωπαϊκή χαλαρότητα, ιδίως των νοτίων της Ευρώπης και μας επιβάλει σύντομα κανένα πρόγραμμα εργασίας, των αλήστου μνήμης στρατοπέδων τύπου Άουσβιτς… Αλλοίμονο, αλλά ποτέ μην λες ποτέ…

  Οι κοντινές παραλίες, που λίγο υπολείπονται τις φιρμάτες των επώνυμων τουριστικών μας προορισμών, είναι γεμάτες –ιδίως τελευταία με τη κρίση- με κάθε λογής ημερήσιους παραθεριστές μιας φτηνής έως ανέξοδης καλοκαιρινής απόδρασης, χωρίς όμως το στριμωξίδι, τη βαβούρα της κοσμοσυρροής, τη λαμογιά του κατεψυγμένο – φρέσκου ψαριού, που υποτίθεται απολαμβάνει ο ολίγον αφελής τουρίστας, στην ονειρεμένη του κι ακριβοπληρωμένη του καλοκαιρινή καταφυγή, που καθ’ εξιν, κατ’ έτος προσφεύγει.

  …Τον Αύγουστο, δεν υπάρχουν ειδήσεις… είπε κάποτε ο σοφός Ουμπέρτο Έκο.

  Ακόμα και ο Σταχανοβίτης συνταξιουχολόγος Αφτιάς, τον Αύγουστο εξαφανίζεται απ’ την καθημερινή του υπερπροβολή, μέχρι αηδίας.

  Τα κανάλια, ξετρυπώνουν και βγάζουν στα πλατό πρόσωπα που είχαν στα υπόγεια, ή φέρναν τον καφέ των Τρεμο – Πρετεντερηδο – Μπογδάνων.

  Τίποτε φυσικά δεν χάνει, ο εθισμένος στην ηρωική της κλαψουρο – TiVi – μπουρδολογίας, απ’ την απουσία των μεγιστάνων της πληροφορησο – παραπληροφόρησης, κατά τα γούστα των εργολάβων ιδιοκτητών, των ευαγών αυτών ιδρυμάτων, που μας θεωρούν τουλάχιστον για κρετίνους!

  5 Ευρώ τον μήνα αν επέβαλαν δασμό για τη παρακολούθηση τους, θα έχαναν τους μισούς απ’ τους καθημερινούς θεατές – πιστούς. Γι’ αυτό δεν το αποτολμούν και παρέχουν τζάμπα σαχλαμο – διασκεδαση και παραπληροφορησο – ενημέρωση.

  Αυτό το διαρκές μπούρου – μπούρου της κλάψας και της καταστροφής, σχετικών και άσχετων, που πουλάνε μούρη κι αναγνωρισιμότητα για τη πελατεία τους, αφού τρομοκρατούν με τον επερχόμενο Αρμαγεδδών σε συντάξεις, υγεία, παιδεία, ασφάλεια, εργασία, με κορυφαίους Ρωμανιά – Μητρόπουλο – Αφτιά, με το Αυγουστιάτικο διάλειμμα δρα ψυχοθεραπευτικά στο ξετιναγμένο νευρικό σύστημα, εκατομμυρίων Ελλήνων.

  Θα ήταν άκρως αποκαλυπτικό και αυταπόδεικτα δηλωτικό της ειλικρίνειας των λεγομένων τους, αν έδειχναν ανάλογα πάνελ συζητήσεων των χρόνων των «παχιών αγελάδων», όταν και τότε απαράδεκτο, κλαψούριζαν για την αύξηση όσης αξίας ενός κουλουριού… στη τάδε σύνταξη.

  Αν ειπώθηκε ποτέ, ένα …δόξα τω θεώ, ένα γιατί και πως, για τη σύνταξη των 3.000 στις ΔΕΚΟ, το εφάπαξ των 120.000 στις τράπεζες, τη σύνταξη στα 45, βάσει του ευνοϊκού νόμου τάδε, κάθετος τάδε.

  Ένα …γιατί και από πού; στον υπουργό που έλυνε το κλείσιμο της Εθνικής Οδού απ’ τα τρακτέρ των αγροτών, μ’ ένα μούφα - εκατομμυρίων Ευρώ ποσό, για δήθεν χαλαζόπτωση…

  Κολακεία, γκρίνια στη γκρίνια, κι όλο και τίποτε δεν δίνεται απ’ τη θάλασσα του κρατικού κορβανιού στον κακομοίρη εργαζόμενο, των 3.000€ το μήνα…

  Πρυτάνεις, ενός χρόνιου, ύπουλου καταστροφικού λαϊκισμού, πρώτοι απ’ όλους αποδείχθηκαν οι μικροί ή μεγάλοι δημοσιογραφίσκοι του έντυπου ή ηλεκτρονικού τύπου, που δεκαετίες τώρα επιδίδονται στην πούληση «σάπιων» για δήθεν ενημέρωση και στήριξη του αθώου πολίτη.

  Ακολουθούν οι πολιτικοί, οι οποίοι τουλάχιστον κάθε 4 χρόνια αξιολογούνται απ τον «μαστουρωμένο» σ’ έγκυρη ενημέρωση, δήθεν ελεύθερο λαό. Τάτσι – μίτσι – κότσι…

  Έτσι εξηγούνται τα δάνεια επί δανείων, απλήρωτα, σε εκδότες και καναλάρχες, που τώρα κλαψουρίζουν σαν μυξοπαρθένες για τον κίνδυνο να μείνουμε χωρίς ενημέρωση… αλλοίμονο!

  Βρε ούστ! μπαγαμπόντες της λαμογιάς και του γκαιμπελικού μπαλαμουτιού.

  Άντε τώρα εσύ ο αθώος να ενημερωθείς και να πιστέψεις στημένες δημοσκοπήσεις και φτιαγμένες αναλύσεις, σκόπιμες αποσιωπήσεις, για να καταλήξεις να πιστέψεις στον επερχόμενο παράδεισο που μας περιμένει με τον …θεό Μητσοτάκη στο τιμόνι του σαπιοκάραβου – Ελλάς (μην θυμώνεις φίλε Βαγγέλη).

  Αλλά, αλλά, επειδή διατρέχουμε τον θεϊκό Αύγουστο, δεν χρειάζονται νεύρα, άγχος και τέτοιες βαριές αναλύσεις.

  Το μελτεμάκι του Αυγούστου και με σβηστή ή χαλασμένη τη μηχανή του σαπιοκάραβου, το ταξιδεύει στο γαλανό Αιγαίο μας, με τα σκόρπια ριγμένα χίλια πετράδια του νησιά, να το στολίζουν.

  Η «θάλασσα», αυτή η υπέροχη Ομηρική λέξη που έχει ζωή 3000 χρόνια και μόνο σαν κληρονομούμενο ντοκουμέντο της γλώσσας μας, είναι ανεπανάληπτο και ατράνταχτο επιχείρημα για την παρουσία μας κι ιδιοκτησία μας στο Αιγαίο, για τουλάχιστον 3000 χρόνια τώρα.

 Χωρίς να απαιτούμε ένα Αιγαίο «ελληνική λίμνη», λόγω χρησικτησίας ετών, μπορούμε να βρούμε με καλή διάθεση κι αποφασιστικότητα, δρόμους συνεννόησης, με τον απέναντι γείτονα μας που διεκδικεί δικαιώματα κι αυτός, ένα δίαυλο, μια «ουλίτσκα», να μπαινοβγαίνει στο Αιγαίο νόμιμα. Πράγμα που και τώρα στην ουσία γίνεται, μόνο που κοστίζει και σε μας, και σ’ αυτούς, εκατομμύρια δολάρια σε όπλα, υλικά και ανθρώπινο δυναμικό.

  Πάλι όμως ξέφυγα απ’ το χαλαράααα του θεϊκού Αυγούστου και ξεπέρασα τον Βαγγέλη Βενιζέλο σε νομομάθεια και πολυπραγμοσύνη.

  …Κανείς δεν μπορεί να σιωπήσει τον Βαγγέλη, εκτός απ’ την Φώφη…

  Πως είπε, ο ανεξάρτητο τώρα –πρώην ΠΑΣΟΚ- βουλευτής Γρηγοράκος, για το που θα καταλήξει πολιτικά τελικά; (Μην θυμώνεις φίλε Ορέστη) …ακόμα και στο διάολο, αρκεί να μην είναι η Φώφη εκεί!!! Μάλιστα…

  Άντε, καλό φθινόπωρο σε όλους μας. Τότε τα κεφάλια μέσα…

  Και να βρούμε τα σχετικά, για φόρο και ΕΝΦΙΑ. Όμως έχει ο θεός ως τότε…