Ορεινές διαδρομές - Από το Νυμφαίο στη Δροσοπηγή…

 (Από το ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ που κυκλοφορεί)...

  Δε συναντήσαμε κάποια αρκούδα˙ κι ας το θέλαμε πολύ˙ κι ας πεζοπορούσαμε, υποψιασμένοι για κάτι τέτοιο, στο σπουδαίο οικότοπό της, Νυμφαίο-Φλάμπουρο - Δροσοπηγή.

  Είδαμε όμως σημάδια της παρουσίας της˙ μια μεγάλη πέτρα, δίπλα στο χωματόδρομο σ’ ένα μπαΐρι, αναποδογυρισμένη, νωρίς τα ξημερώματα, στη μέση του πουθενά ήταν δουλειά αρκούδας, που έψαχνε μυρμήγκια για… επιδόρπιο.

  Ούτε αγριογούρουνα είδαμε μολονότι τ’ ακούσαμε πολύ κοντά μας˙ λίγο παρακάτω συναντήσαμε κυνηγούς, που είχαν στήσει παγανιά γι’ αυτά.

  Ήταν όμως διαρκώς μαζί μας, απ’ την αρχή της πεζοπορίας ως το πέρας της, το φυλλοβόλο δάσος, που για τέσσερις ώρες δικαίωνε την επιλογή μας με τις ζεστές πινελιές της φθινοπωρινής του παλέτας.

  Όλες οι αποχρώσεις του αμυντιώτικου κρασιού από το ροζέ και το κόκκινο του ξινόμαυρου ως το κεχριμπαρένιο της μαλαγουζιάς στα φύλλα της οξιάς, της καστανιάς, της καρυδιάς, της αγριομηλιάς, της γκορτσιάς, της κρομπολιάς…

  Φτέρη ως το μπόι μου στο χρώμα του αμύγδαλου. Και καρποί αγριόμηλα, ξινόγλυκα και σκληρά σαν πέτρα κάστανα στο μέγεθος βόλου του παιχνιδιού, γλυκά σαν μελομακάρονα˙ και καρύδια και βατόμουρα και κράτεγοι και σιπ. Να τρώνε όλα τα ζωντανά του βουνού και τα πετεινά του ουρανού.

  Το φυλλοβόλο δάσος ως το Βίτσι κι ο φλωρινιώτικος κάμπος, που ετοιμαζόταν για το χειμώνα του, ως το Βαρνούντα και το Καϊμακτσαλάν συνέθεταν ένα καταπληκτικό σκηνικό.

Κι εμείς μέσα σ’ αυτό, πολύχρωμη παρέα, ανηφορίζαμε και κατηφορίζαμε, φλυαρώντας σαν τις κίσσες.

  Στα ερείπια του παλιού χωριού της Δροσοπηγής (Μπελκαμένη) ξεδιψάσαμε στη βρύση δίπλα στο όμορφο καμπαναριό, που στέκει μόνο αυτό όρθιο από την παλιά εκκλησία του, της οποίας έχει μείνει μόνο το περίγραμμα της παλιάς θεμελίωσης.

Παρηγοριά η νέα Αγία Τριάδα.

  Περπατήσαμε στο παλιό καλντερίμι, χορταριασμένο από την α-πατησιά και καταλήξαμε στο υπέροχο μονότοξο πέτρινο γεφύρι, που στεφανώνει το Δροσοπηγιώτικο ρέμα, λίγο έξω από τη Δροσοπηγή.

  Επιστρέψαμε, με τα αυτοκίνητά μας, στο Νυμφαίο, από όπου είχαμε ξεκινήσει, μέσω Υδρούσας.

  Στα «Λινούρια» στο café-εστιατόριο «Δίπορτο» η βόλτα μας στα αρώματα ξινόμαυρου-syrah-merlot μετουσίασαν το εξαιρετικό γεύμα μας σε αμβροσία.

Ήμασταν εκεί: Η Βαρβάρα και ο Τίμης Ιωαννίδης, ο Θανάσης Τόιτος, ο Λάζαρος Ηλιόπουλος, ο Ορέστης Ρώμας, ο Θωμάς Τζήγας, ο Γιάννης Λιάσης, ο Γιάννης Τραϊανός και εγώ.

Θανάσης Τραϊανός