Μια ανθούσα κι επεκτεινόμενη διαρκώς (και βλακωδώς) επιχείρηση, με κυρίαρχο το λογότυπο «κλείστε ραντεβού»!

(Του Α.Θ.Ρ., από το ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ που κυκλοφορεί)…

…Ραντεβού στην Τράπεζα, όχι να τους ζητήσεις δάνειο ή ρύθμιση δανείου, αλλά για κάτι απλό, αλλά για μένα δύσκολο, αφού είμαι ανίδεος με τα …κομπιουτερικά!

…Ραντεβού στο Κέντρο Υγείας, να γράψεις τα φάρμακα σου, να μετρήσεις τη πίεση σου…

…Ραντεβού στο Νοσοκομείο, γιατί σ’ έσφιξε ο φόβος για κάποιο σύμπτωμα περίεργο…

…Ραντεβού στην Εφορεία, τη πολεοδομία, τη Νομαρχία…

  Η μόνο που δε θέλει ραντεβού, η Αστυνομία, για να σε προστατέψει… ή να σε δέσει!

  Μια απ’ τις παράπλευρες συνέπειες – απώλειες κεκτημένων, λόγω πανδημίας, στις ως τώρα διαμορφωμένες ανθρώπινες επαφές, δραστηριότητες, σχέσεις, είναι κι αυτή, κι όλο και εκτεινόμενη και κυριαρχούσα δήθεν για προστασία μας, δήθεν για εξυπηρέτηση μας –ιδίως στο Δημόσιο, αλλά και σε ιδιωτικές επιχειρήσεις (Τράπεζες)- που περικλείει η έννοια «ραντεβού»! 

  …Κλείστε ραντεβού! Έτσι απλά, έτσι επιτακτικά… Νομοτελειακά!

  …Μα εγώ ήθελα να ρωτήσω κάτι απλό, κάτι εύκολο, κάτι χαζό(;)!

  …Κλείστε ραντεβού! Το κλισέ, αδιαπραγμάτευτο, σαν μαγνητοφωνημένη εντολή!

  Και κουβάλα το αυτοκίνητο, βάλε πανάκριβη βενζίνη και τρέχα Φλώρινα – Καστοριά, μέχρι Γιάννενα, που φορολογικά πλέον ανήκει το Σοροβίτσι (όπως τα χρόνια του Αλή Πασά!), να ρωτήσεις για το ζήτημα που παλιότερα το έλυνες στο τόπο σου, με τον φίλο, τον γνωστό, τον κολλητό σου εφοριακό, μέσα σε λίγη ώρα! Τέλεια…

  Πάλι καλά –θα πει κάποιος-, που δεν χρειάζεται να ταξιδέψεις μέχρι Αθήνα ή …Βρυξέλλες, που αύριο θα ‘χουν μεταφερθεί εκεί όλα τα κρατικά μας έγγραφα κι οι αποφάσεις (όπως παλιά στη Πόλη, επί σουλτάνου!). σκέτη αποκέντρωση και τόνωση της επαρχίας! Απ’ την οποία το κράτος, χρόνο με το χρόνο –προς δόξα του εκσυγχρονισμού- την κοπανάει απ’ την επαρχία! Με δόξα και τιμή!

  Οι Τράπεζες μας τη κοπάνισαν, κι αυτή που έμεινε ετοιμάζεται για …πιο ζεστά κλίματα, όπως κάνουν τα ποντίκια, όταν το καράβι πάρει κλίση και μπατάρει!

  Το ότι ζουν οι Τράπεζες (σχεδόν όλες τους πλέον ιδιωτικές), με τα λεφτά του κοσμάκη, του κάθε τόπου, αυτό διόλου δεν τους νοιάζει… Τέτοια στήριξη και συμπαράσταση προσφέρουν στους πελάτες – δουλοπάροικούς τους!

  Θα χαρώ, χαιρέκακα, όταν αγοράσουν τα παρατημένα τους κεντρικότατα άδεια πλέον οικήματα, Τράπεζες Κινέζικες, Τούρκικες …Κογκολέζικες! Κι ας βάζουν τα λεφτά τους, στις δήθεν Ελληνικές – δικές μας, οι Χρυσαύγουλοι κι οι Ελληναράδες…

  …«Μα τώρα κύριε, όλα γίνονται ηλεκτρονικά, τι ψάχνεις δίπλα σου υποκαταστήματα όπως τον 19^ο αιώνα…», με βουλώνει ο μοντέρνος…

  …Συμφωνώ, και μπράβο, και ζήτω στη τεχνολογία! Και σωθήκαμε! Εγώ όμως και τα εκατομμύρια των της τρίτης ηλικίας, που είμαστε αγράμματοι οι πλείστοι στα ηλεκτρονικά και τα …προοδευτικά, πως θα συνεχίσουμε τη σχέση μα μαζί σας, αφού μας έχετε δεμένους χρηματικά στα συναλλαγές, με το χρηματοκιβώτιο σας; Μόνο με το άψυχο ΑΤΜ;

 …Καταργείτε θέσεις εργασίας, με τον εκσυγχρονισμό, προς όφελος ποιού όμως; Του ανέργου πτυχιούχου πλέον ή του μεγαλο – μετόχου σας; (εντάξει, έλεος πια, το εμπεδώσαμε ότι η Μαριάνα Βαρδινογιάννη είναι ια …αγία, φιλάνθρωπος, πανέμορφη κι αγέραστη, διακοσίων χρόνων, κυρία…).

  Δεν αρνούμαστε –όλοι οι λογικοί- τα μέτρα προφύλαξης για τον κορωνοίό που πρέπει να παίρνονται στους Δημόσιους χώρους και πάντα υπήρχε τάξη και προτεραιότητα στις αίθουσες αναμονής, ιδίως των τραπεζών, τώρα με το ραντεβού που ζητάς από τον πελάτη, θεωρείς ότι αναβαθμίζεσαι, κι ο υπάλληλος σου γίνεται κάτι σαν να πούμε …υφυπουργός; Καθηγητής γιατρός; Μεγαλο – νομικός; Μεγαλο – ειδικός; Γιατί εγώ έτσι το λαμβάνω! Κάποτε, μόνο γι’ αυτούς κλείναμε ραντεβού!

  Και επίσης, σε κείνα τα δήθεν γκλαμουδιάρικα ρεστοράν που θέλαν «κράτηση», λες και θα πετούσες με αεροπλάνο! Κι όταν πήγαινες στο «σικάτο» ρεστοράν, έβλεπες ότι ήταν μισοάδειο, κι όλο αυτό το θέατρο του «ραντεβού», του ύφους και της βλακείας, απλά αποσκοπούσε να δείχνει ότι δεν είναι λαϊκό, κάτι απλοϊκό, φτηνιάρικο! (το διαπίστωνες άλλωστε αργότερα και στον τσεκουράτο λογαριασμό και στη «δηθενιά» του φαγητού).

  Μπαίνεις και στη διπλανή μας Τράπεζα (με ραντεβού) και βλέπεις ένα άδειο σαλόνι, με 10 – 15 υπαλλήλους χαλαρούς, ωραίους, σκυμμένους στα κομπιούτερ τους, σα να βρίσκεσαι σε ερευνητικό κέντρο της NASA, που προγραμματίζει τη νέα εκτόξευση στον Άρη!

  Φυσικά, το ύφος και το περιεχόμενο του άρθρου, με τίποτε δεν απευθύνεται στον εργαζόμενο, που κι αυτός συμπιέστηκε οικονομικά μέσα απ’ τον «εκσυγχρονισμό» και αντιμετωπίζει και τον κίνδυνο να βρεθεί σε άλλη πόλη, απ’ τη μόνιμη κατοικία του. Και προσωπικά, έχω γνωρίσει την εξυπηρέτηση, ξεχωριστών υπαλλήλων, που σπάνε αυτή την παγωμάρα του «Γερμανικού» μετασχηματισμού της κοινωνίας μας, που κάποτε επιβίωνε με το φιλότιμο! Κι οι πλείστοι μορφωμένοι νέοι μας, είναι απείρως ευγενέστεροι, απ’ ότι ήμασταν εμείς, την εποχή του …φιλότιμου.

  Και για χαλάρωση –κάνει και ζέστη- θα περιγράψω δύο χαρακτηριστικές εικόνες του απόμακρου πλέον παρελθόντος, που είχε όμως χρώμα, ψυχή κι Ελληνικότητα Βαλκάνια, τελείως άλλη απ’ την μοντερνιά της βουβής υποταγής υπηκόων, μιας κρυόκωλης –δήθεν Ευρωπαϊκής- Ελλάδας, που τη στενεύουν όμως τα μοντελάκια Armani (μαϊμού), που φοριούνται απ’ άκρον σ’ άκρο.

α) 1982-83, κι ο φίλος Θέμης Γροσδούλης, μόνιμος κάτοικος Γερμανίας, μισο – Αμυνταιώτης από μεριάς μητέρας, δραστήριο μέλος του ΠΑΚ επί χούντας, που τον κατέβασε το ΠΑΣΟΚ υποψήφιο στο Νομό μας μαζί με τον Π. Στεφανίδη και το ’74 και το ’77 στις εκλογές, βρέθηκε στην Αθήνα που ζούσε, στον ξέφρενο τότε ρυθμό της Αλλαγής του ΠΑΣΟΚ…

  πήγε λοιπόν στο υπουργείο Δημοσίων Έργων, όπου υπουργάρα ήταν τότε ο ακτινοβολών, Ροβεσπιέρος – Άκης, να τον δει, να τα πούνε σαν παλιόφιλοι, να πιει τον καφέ του, μαζί του! Τέλεια…

  Στη βλοσυρή (μεγαλο-Πασόκα) γραμματέα του, που έφτασε έξω απ’ τη πόρτα του υπουργού, δήλωσε τα στοιχεία του και είπε… «πες στον Άκη, ότι τον ζητάει ο Θέμης Γροσδούλης και θα καταλάβει»… Και κείνει η αθεόφοβη (που αγνοούσε ότι ο Θέμης, εκτός από τη Γαλατική του ευγένεια, που απέπνεε μια Ευρώπη, όταν μιλούσε, ήξερε τέλεια να εκφράζεται και στην αργκό της Τρούμπας), είπε σαν μαγνητοφωνημένο μήνυμα προς …ναυτιλλομένους! …«κατεβείτε στο διπλανό περίπτερο, πάρτε αυτόν τον αριθμό και κλείστε ραντεβού, να σας δει ο υπουργός»!!!

  …«Τι; Τι είπες μωρή χαμούρα; Σε μένα που τάιζε τον Άκη και μου ‘φαγε και δανεικά στη Γερμανία! Άη γ@@@σου και συ κι ο Άκης σου»! Κι έφυγε φουρκισμένος.

  Και μετά 3-4 χρόνια προσχώρησε, πολύ κακώς, επίσημα στη ΝΔ και γράψαν οι δεξιές εφημερίδες… «το πρώην στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, το δέχτηκε ο πρόεδρος στο γραφείο του»…

β) 1985-86, κι οι φίλοι Γιάννης Στάϊος και Θανάσης Σουκουριάδης, επικεφαλής αντιπροσωπείας, με δύο ΤΑΧΙ, φτάνουν ξημερώματα στο υπουργείο Βιομηχανίας (που τότε ανήκε η ΔΕΗ), κι είχε για υπουργό του τον Δημοκράτη, Σάκη Πεπονή.

  Αυθόρμητα, χωρίς ραντεβού, τσαμπουκαλίδικα, να διαμαρτυρηθούν για κάτι σχετικά με τις προσλήψεις στη ΔΕΗ, όσων απαλλοτρίωνε τα χωράφια σε Φιλώτα.

  Η γραμματέας τους εξήγησε ότι ο υπουργός είχε κλεισμένα ραντεβού εκείνη τη μέρα και δεν είχε κανένα κενό να τους δει.

  Στο θόρυβο και τις διαμαρτυρίες των αρειμάνιων φίλων μας, βγήκε απ’ το γραφείο του ο Πεπονής, να δει τι γίνεται με τη φασαρία. Και τότε άκουσε, το άλλο άκρο –της έννοιας, της αξίας του ραντεβού- …«Θα μας δεις, θέλεις δε θέλεις, γιατί εμείς σε κάναμε υπουργό»!

  Φυσικά, όπως και κάθε λογικός, δεν είμαι θιασώτης της κατάργησης του «ραντεβού», που πέτυχαν δυναμικά οι φίλοι μας, σε μια άλλη όμως, τελείως διάφορη πολιτικά, αισθητικά, ελευθεριακά εποχή, κι απέναντι σ’ έναν γεννημένο Δημοκράτη Πεπονή!

  Γιατί αν συνέβαινε σήμερα αυτό, με κάποιον αντίστοιχο «άριστο» υπουργό, θα τους φόρτωναν τον μισό ποινικό κώδικα και θα τους αποθανάτιζαν στη TiVi, να μπαίνουν στη ΓΑΔΑ στην Ευελπίδων με χειροπέδες στα χέρια, σαν φοβεροί κακοποιοί!

  Πάλι καταλήγουμε σε κείνο το σοφό, εκείνων των στοχοποιημένων και κυνηγημένων απ’ τους Βυζαντινούς, Ελλήνων σοφών… «Μέτρον Άριστον»!

  Φυσικά και χρειάζεται ραντεβού να δεις τον υπουργό, που είτε γουστάρεις, είτε τον αντιπαθείς, είναι εκπρόσωπος του Λαού, εκλεγμένος. Όχι όμως ραντεβού σε μια υπηρεσία, γεμάτη υπαλλήλους και αδειανή από προσερχόμενους πολίτες, γιατί τότε το ραντεβού γίνεται δώρο στον δήθεν εργαζόμενο και τιμωρία, σ’ αυτόν ου με τους φόρους του, τον πληρώνει!

  Και στην Ελλάδα, πάμπολλα, αλλιώς ξεκινούν κι αλλιώς καταλήγουν, μέσα από μια παραμορφωτική και πονηρούλα γραφειοκρατία που κυριαρχεί, παρά τον κατ’ επίφαση εκσυγχρονισμό!

  Αυτή, η τόσο φορτωμένη συναισθηματικά –τότε παλιά- λέξη «ραντεβού», είχε αποκλειστικά ερωτικό περιεχόμενο, υπονοούμενο, χτυποκάρδι, αγωνία, συγκίνηση, ονειροπόληση, πάθος, «χυλόπιτα» ή συνακόλουθα «ισόβια δεσμά», που έτσι τότε συνήθως κατέληγαν οι ερωτικές ιστορίες με τα «ραντεβού»!

  Οι πλείστοι «γκομενιάρηδες» της εποχής μας, μείναν αιώνια δεμένοι στο πρώτο τους εκείνο «ραντεβού», ευτυχές ή μοιραίο για τη ζωή τους.

  …«Έχω ραντεβού» (εννοούνταν «γκομενικό»)… «βγήκε ραντεβού»! Δεν υπήρχε συνώνυμη έννοια, πλην του ερωτικού!

  Και τραγουδούσε η μπριόλα Ρένα Βλαχοπούλου: …«Έχω απόψε ραντεβού, αγάπη μου με σένα»!

  Πάντα στη τσέπη οι «γκομενιάρηδες» εκτός απ’ την «αλεπουδίτσα» είχαν και το φακελάκι με κείνες τις καραμέλες μέντα, της αιωνόβιας βιοτεχνίας ΒΙΑΠ, που τελείως περίεργα, ακόμη συνεχίζει και παράγει, ενώ φαντάζομαι οι σύγχρονοι Ροδόλφοι Βαλεντίνοι, τώρα πλέον δεν τις χρειάζονται για να ‘χουν καθαρή αναπνοή στις γκομενικές τους περιπτύξεις…

  Μάλλον τότε δεν πλέναν τα δόντια και η αναπνοή απέπνεε… σκορδίλα ή μούχλα…

  Ακόμα και στον οδοντίατρο πηγαίναμε χωρίς ραντεβού, αφού το ραντεβού προϋποθέτει ύπαρξη τηλεφώνου, που τότε δεν υπήρχε στο 90% των ευτυχών εκείνων Ελλήνων. (προσωπικά εγώ, περίπου έχω καταργήσει το τηλέφωνο –αφού δεν το κουβαλάω πάνω μου- και απολαμβάνω μια απέραντη ξεγνοιασιά)…

  Μέχρι έξω, απ’ το οδοντιατρείο του Βαγγέλη Χρηστίδη, του Γιάννη Στάϊου, έβλεπες, άλλους πρησμένους, άλλους με πονόδοντο, να τρυπά το κρανίο, πελάτες, που περίμεναν στωικά την σειρά τους.

  Στο κοντινό μας μέλλον, προβλέπω, μόνο στην ανοιχτή εκκλησία να πηγαίνουμε, χωρίς προηγούμενο κλεισμένο ραντεβού.

  Μια ψύχωση, μια υστερία, ένας δήθεν μοντερνισμός, που ρομποτοποιεί ανθρώπους, χωρίς τις «κοινωνικές συναθροίσεις» των αιθουσών αναμονής, που αντάλλασαν κάποια κουβέντα, έναν χαιρετισμό, μια επαφή τυπική, αλλά τόσο ψυχοτονωτική.

  Η ευκαιρία των τραστ με τα μέτρα προφύλαξης για τον κορωνοϊό, γίνεται πρόσχημα για εντατικοποίηση της όποιας λειτουργίας τους, όσο γίνεται πιο απρόσωπα, χωρίς περιττές κουβέντες και χαμένες ώρες, γι’ αυτές, πιεστικά σ’ ένα χρόνο DT, σαν κάποιο παιχνίδι της TiVi που απαιτεί απάντηση σε συγκεκριμένα δευτερόλεπτα… Πιστοί στο «ο χρόνος είναι χρήμα»…

  Σε λίγο θ’ ακούμε… «ο χρόνος σας τελείωσε, πηγαίνετε κύριε»! Τελειώσαμε… Γιαβόλ χερ κομαντάντε, Γιαβόλ!

  Αλλά, αν θέλαμε τέτοια κατάληξη, γιατί τότε κοντραρίστηκε και πολέμησε σχεδόν όλος ο κόσμος τους Ναζί;

  Πέρα απ’ τις εγκληματικές θεωρίες και πρακτικές τους, σ’ έναν κόσμο έτσι ρομποτοειδή, υπάκουο και χρηστικό, πρόσβλεπαν και προπαγάνδιζαν, εκείνοι οι προφήτες της οργανωμένης σαν στρατιωτάκια, νέας κοινωνίας τους!

  Σε κανένα από τα δεκάδες Σούπερ Μάρκετ που λειτουργούν στις πόλεις, πλην του γνωστού Γερμανικού, που δικτύωσε όλη την Ελλάδα, δεν σου λέει αυστηρά η πωλήτρια του ταμείου, σα ν’ απευθύνεται σε Εβραίο της κατοχής: «Βάλτε κύριε το καρότσι σας εδώ»! …Μπρρρ! Λες και το έχεις παρκάρει στην Εθνική οδό, κι έκλεισες την κυκλοφορία…

  …Γιαβόλ φροϋλαιν, Γιαβόλ! Και πάρτε τα ωραία μου Ευρουλάκια μου και δυστυχώς, σαν αφιονισμένος μαζόχας, έρχομαι και ξανάρχομαι… Στη Γερμανική, σημερινή… Κομαντατούρα σας! Γιαβόλ!

  Κι ίσως πολύ σύντομα να μας επιβάλετε κι εκεί για την προσέλευση μας (ν’ αφήσουμε τα ωραία Ευρουλάκια μας), προηγούμενο κλεισμένο ραντεβού! Γιαβόλ, αφού έτσι είναι ο …εκσυγχρονισμός, η πρόοδος, ο στρατιωτικός φιλελευθερισμός!

  Και εμείς, σαν υπάκουοι έγκλειστοι ενός σύγχρονου «Άουσβιτς», με το κεφάλι κάτω, σιωπηλοί, βιαστικοί, θα ερχόμαστε και θα ξαναρχόμαστε, χωρίς δεύτερη σκέψη, όπως δεν σκέφτεται το μουλάρι που γυροφέρνει στο μαγγανοπήγαδο…

  …«Απόψε έχω ραντεβού με τον λογιστή μου, για τη φορολογική μου δήλωση, που έχει μόνο ένα εισόδημα, την πετσοκομμένη σύνταξή μου»! αθάνατη, εκσυγχρονιστική κι Ευρωπαία Ελλάδα, που ένας μέσος άνθρωπος, δε μπορεί να συντάξει μια απλή φορολογική δήλωση!

  Για χρόνια έφτιαχνα την φορολογική δήλωση του πατέρα μου, που ήταν συνταξιούχος του Καναδά, χωρίς να ξέρω, παρά ελάχιστα Αγγλικά… Κι όταν –πολύ συχνά- έκαμνα κάποιο σοβαρό λάθος, μας την επέστρεφαν, σημειωμένη με μολύβι στο σημείο του λάθους, σύστηναν να το διορθώσουμε και να τους την ξαναστείλουμε! Ευγενέστατα και ευπρεπέστατα! Χωρίς πρόστιμο, χωρίς ποινή, χωρίς σκέψη ότι μπορεί να τους κλέβαμε εισοδήματα, χιλιάδες μίλια μακριά τους… Αυτό λέγεται κράτος, για τον άνθρωπο – πολίτη. Κάποια άλλα, τα πλείστα, είναι κράτη για υπηκόους!

  …Και γιατί κυρία Εφορεία, θα πρέπει ν’ αποδείξω κουβαλώντας χαρτιά, ότι είναι ανοίκιαστο ένα διαμέρισμα μου, όταν σου δηλώνω με υπογραφή μου, στην φορολογική δήλωση, ότι είναι ανοίκιαστο; Αφού δε με πιστεύεις, απόδειξε το εσύ, ψάξε το, ξεψάχνισε το, ερεύνησε το…

  Γιατί να αποδείξω εγώ, ότι δεν είμαι …ελέφαντας; Απόδειξε το εσύ και τιμώρησε με αν λέω ψέματα!

  Βέβαια, αυτά ισχύουν για πολίτες κρατών, όχι για υπηκόους δήθεν κρατών, Ευρωπαϊκών, που λειτουργούν με τη λογική της «σαρίας», σ’ ένα θεόμουρλο Ταλιμπανιστάν!

  Ζητάς από μένα αποδείξεις για ένα διαμέρισμα 60 ετών, που ουδέποτε νοικιάστηκε και δέχεσαι αβλεπτί τη δήλωση Μητσοτάκη, που λέει, χωρίς στοιχεία, ότι …ήμουν σε διάσταση 6 χρόνια με τη γυναίκα μου, γι αυτό δεν δήλωνα τα υπέρογκα έσοδα της! Τέλεια! Αν αυτό το κράτος δε λειτουργεί με λογική «σαρία», τότε ούτε οι Ταλιμπάν είναι… για δέσιμο!

  Σε λίγα χρόνια, οι επιχειρήσεις που θα υπάρχουν και θα λειτουργούν ακόμη, ιδίως σε μικρά – αστικά κέντρα, εκτός απ’ τα Σούπερ Μάρκετ και τις καφετέριες, θα είναι αυτά των συμπαθών κατά τα άλλα φοροτεχνικών και των φροντιστηρίων!

  Έτσι προδιαγράφεται η αναπτυξιακή μας ανοδική πορεία, στο κοντινό μας μέλλον… Κι ευτυχώς, θα υπάρχει τάξη και εξυπηρέτηση, με τη θεσμοθέτηση ενός γενικευμένου πλέον… «Ραντεβού»!

  ΥΓ 1: κι επειδή κάποιος «εκσυγχρονιστής», με ει «παλαιομοδίτη», που θέλω κοντά στον τόπο μου Τράπεζα και προσωπική επαφή με το προσωπικό της, θα παραθέσω στοιχεία της ΟΤΟΕ του 2020: Σε 100 χιλιάδες κατοίκους, αντιστοιχούν 19,2 υποκαταστήματα στην Ελλάδα. 38,8 στην υποκ/τα στην Ιταλία, 34,2 στην Γαλλία, 38,2 στην Πορτογαλία, 49,7 στην Ισπανία!

  Αντιστοιχεί ένας (1) τραπεζοϋπάλληλος σε 292 κατοίκους στην Ελλάδα, ενώ στην ευρωζώνη, ένας τραπεζοϋπάλληλος αντιστοιχεί σε 185 κατοίκους!

  Κάτι περίπου αντίστοιχο, σε σχέση με το δήθεν υπερτροφικό αριθμό εργαζομένων, υπάρχει, και για το κατασυκοφαντημένο απ’ τους νεοφιλελεύθερους, Δημόσιο, γεγονός που συγκριτικά με τη Δύση, αυτό δεν υφίσταται. Παγιωμένες, ατεκμηρίωτες, πονηρά πολιτικές αντιλαϊκές πάγιες θέσεις, που δυστυχώς έχουν γίνει περίπου θέσφατα…

  Πόσο κόστιζαν εκείνοι οι φύλακες των δασών μας (δασοφύλακες, πυροφύλακες, εποχιακοί εργάτες), σε σχέση με το κόστος της καταστροφής του όλο και εξαφανιζόμενου δασικού μας πλούτου;

  Ασύγκριτα λιγότερο. Απλά, στη περίπτωση πρόληψης απ’ τους δασοφύλακες, η δαπάνη θα κατέληγε σε εισόδημα φτωχών ανθρώπων, ενώ στην περίπτωση της ανακοινωθείσας απ’ τον Κούλη «αναδάσωσης», θα καταλήξει στις υπερτροφικές μασέλες μεγαλο-λαμογιών!

  Η ΤΕΡΝΑ του Περιστέρη, ήδη από χρόνια δραστηριοποιείται στις ανεμογεννήτριες στην Βόρεια Εύβοια… Τώρα, στον «κρανίου τόπο» της Β. Εύβοιας, θα πρωτοστατήσει στην «αποκατάσταση» του φυσικού περιβάλλοντος που χάθηκε! (Αντιπρόεδρος του Δ/Σ της μεγαλο – εταιρείας, είναι ο πεθερός του Γεραπετρίτη, και νομικός σύμβουλος, η γυναίκα του υπουργού!).

  Σίγουρη η «αποκατάσταση» στην Β. Εύβοια, αλίμονο στην ύπαιθρο και το δάσος, κατοίκους της…

  Η ΤΕΡΝΑ το 2020, στην παραγωγή ενέργειας από ανεμογεννήτριες, είχε το 15%. Η δεύτερη μετά την ΤΕΡΝΑ, ο ΕΛΛΑΚΤΩΡ, το 12,4%...

  Ο μεγαλο – υπουργός και σύμβουλος του Κούλη, Γεραπετρίτης (κατά τα ΜΜΕ), πρότεινε για Πρόεδρο Δημοκρατίας την μεγαλο – δικαστίνα Σακελαροπούλου, που προηγούμενα, σαν εισηγήτρια του Συμβουλίου Επικρατείας, πρότεινε, κι έγινε αποδεκτό απ’ την ολομέλεια του Σώματος, ότι… οι Ανεμογεννήτριες στις καμένες δασικές εκτάσεις, δεν είναι αντισυνταγματικές!!!

  Βήμα – βήμα δένει ο καμβάς του πάζλ και όλα έχουν την εξήγηση τους… (χωρίς ίχνος συνομωσιολογίας).

  Τελικά, ο πατριώτης μας ο φωνακλάς Άδωνης, απλά τσιρίζει αλλά δε δαγκώνει φιλέτο…

  Και φυσικά, σε καμένες εκτάσεις, η τοπική κοινωνία δεν αντιδρά όταν μπαίνουν οι μπουλντόζες για να περάσουν ανεμογεννήτριες, εξαθλιωμένη, στραπατσαρισμένη, καμένη, ελπίζει και προσδοκά την αποζημίωση, το επίδομα, το αντίδωρο…

  Φυσικά, τη φωτιά δεν την έβαλε η ΤΕΡΝΑ, ο ΕΛΛΑΚΤΩΡ, ο Μυτιληναίος, ο Κοπελούζος, ο Βαρδινογιάννης. Απλά αυτοί θα κερδίσουν απ’ τα αποκαΐδια, ενός ανέμελου, ζημιάρικου, αλλά φιγουρατζίδικου κράτους!

  Όλα βαίνουν καλώς… εναντίον μας! Δυστυχώς!

  Αλλά και οι Αμερικάνοι, μέχρι πριν λίγο, φαίνονταν κυρίαρχοι στο έρμο Αφγανιστάν…

  ΥΓ. 2: Οι «συμπέθεροι» μας Αφγανοί (συμπέθεροι λόγω Ρωξάνης του Αλέξανδρου), απέδειξαν ότι όταν θέλει κάτι με τη ψυχή του ένας λαός, κανείς δεν τον σταματά!

  Φυσικά και δεν είμαστε φαν των Ταλιμπάν, που εκφράζουν τη φανατίλα, τη μαυρίλα, τη βλακεία, τον μεσαίωνα, τη μισαλλοδοξία, την ηθικολογία, τη τυφλή θρησκοληψία, τη βία.

  Απ’ την άλλη όμως, δε μπορεί να τους αρνηθείς ένα ακραίο ηρωικό πατριωτισμό, απόλυτα αντίθετο με τη Δυτική κουλτούρα, μιας γενικής γλυκερής, πολτώδους, δήθεν ευζωίας, που έχει για ιδανικό τα τσιφτετέλια στο Super Paradise της Μυκόνου…

  Και «Ταλιμπάν» που δεν ανέχονται τη διαφορετικότητα του άλλου, άσχετα αν φοράν δυτικό κουστούμι, ράσο ή φουστανέλα, μπορεί να βρεις πάμπολλους τριγύρω σου!

  Η φανατίλα, η τυφλή παραδοξολογία και το μίσος, για όποιους τα λατρεύουν, μπορεί να φωλιάζουν και στα καλύτερα σπίτια…

  Δυστυχώς, ένα θλιβερό παράδειγμα «Ταλιμπανισμού» που έπαιξε για χρόνια στο τόπο μας, εκδηλώθηκε μια με το γκρέμισμα Χριστιανικών ναών! (Άγιος Κωνσταντίνος στο Αμύνταιο, Άγιος Παντελεήμων στη Φλώρινας).

  Καλά, οι αρχαίοι Ελληνικοί ναοί, είχαν ισοπεδωθεί πριν 1500 χρόνια! Τα μουσουλμανικά τζαμιά, πριν 200 χρόνια!

  Έτσι απλά, για να μη βλέπουμε μόνο τις …καμπούρες των τρελο – φανατικών Τζιχαντιστών!

  Και μακάρι να βλέπουμε κριτικά τα λάθη μας, για να διορθωνόμαστε… Αρκετά δύσκολο, απ’ ότι φαίνεται αυτό…

  Κι ο θεός της λογικής, κι όχι της μαγείας και της αγυρτείας, να βάλει το χέρι του…

  ΥΓ 3: δέκα μέρες μετά τις φοβερές φωτιές του Αυγούστου (1.200.000 στρέμματα καμένα) και δεν είδαμε Μητσοτάκη και «επιτελικό» κράτος να εμφανίζεται στον τόπο του πρωτοφανούς εγκλήματος… Κάτι φοβούνται; Ή σκυμμένοι σε χάρτες και σχέδια, στο Μαξίμου, δουλεύουν νυχθημερόν για κάποια μαγική λύση, που θα δώσει ζωή στον «κρανίου τόπο» που άφησαν οι φωτιές, χωρίς σχεδόν μποφόρ αέρηδων;

  Το πουλόβερ το χρυσοστόλιστο του Μητσοτακισμού, που έπλεξαν συμφέροντα και ΜΜΕ, κάηκε κυριολεκτικά τον Αύγουστο του 2021, μέσα σε μια πρωτοφανή ανικανότητα, φοβία στην ανάληψη ευθύνης και το χάος ενός ανύπαρκτου κράτους ασφάλειας…