Η ώρα των στρατηγών…

(Του Α.Θ.Ρ., από το ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ που κυκλοφορεί)…

  Τελικά ρε πατριώτες, πόσους συνταξιούχους στρατηγούς έχουμε στην Ελλαδάρα μας, αφού καθημερινά, 60 τόσα κανάλια της TiVi, όλο και κάποιος επίτιμος αρχηγός του στρατού –οι πλείστοι χωρίς άσπρη τρίχα στη κεφαλή- θα μα εξηγεί τα της μεθορίου στις Καστανιές, περί Ιμίων, περί ΑΟΖ και θαλασσινών οικοπέδων,

 

 περί ανέμων και υδάτων –γνωστά σε όλους μας- απ’ τη συνεχή εμπεριστατωμένη και διόλου ακαταλαβίστικη εμβριθή ανάλυση.

  Εκεί που εδώ και δεκαετίες, μετά τη χούντα, που είχαμε πάθει overdose απ’ τα γαλόνια και που είχαν το σούπερ σουξέ τους, τότε, είχαν χαθεί απ’ το προσκήνιο και ευτυχώς δηλαδή για να λέμε και καμιά αλήθεια, τώρα θρονιάστηκαν στο σαλόνι μας, σαν Αρμένιδες μουσαφιραίοι.

  Γιατί, όταν συνωστίζονται στην επικαιρότητα, στρατηγικοί αναλυτές, διεθνολόγοι, δημοσιογράφοι – τερατολόγοι, ναύαρχοι, πτέραρχοι, στρατηγοί –έστω συνταξιούχοι- σαν να μυρίζει ο αέρας εκείνη τη κλούβια μυρωδιά του μπαρουτιού, που δεν είναι και για να χαίρεσαι…

  Μέχρι πριν λίγο, τη πρωτοκαθεδρία στα πάνελ είχαν οι οικονομολόγοι.

  Θα μου πείτε, κι αυτοί στρατηγοί είναι, σ’ έναν άλλο πόλεμο κι αυτόν σημαντικό, κι αυτόν επώδυνο, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια, κι αυτόν να πληγώνει τον πολίτη και κάποιους να …σκοτώνει, έστω και αναίμακτα…

  Και των οικονομολόγων βέβαια το χαΐρι, το ζήσαμε σο πετσί μας, τα τελευταία χρόνια.

  Ας μας δείξουν τα γραπτά τους, ή τις συνεντεύξεις τους πριν 10 – 15 χρόνια, που προέβλεπαν και μας εφιστούσαν τη προσοχή, στην επικείμενη κι αναπόφευκτη κατάρρευση μας, σαν πολίτες και πολιτεία και θα τους παραδεχτεί σαν επιστήμονες, κι ο πιο κακόπιστος.

  Κι αυτοί όμως, όπως και πολλοί από εμάς, ήταν τροχοί κι έτρωγαν το κοκαλάκι τους, απ’ το κάρο που θα βούλιαζε σε λίγο στο βούρκο. Τώρα μας εξηγούν επακριβώς, γιατί καταρρεύσαμε…

  Εμένα μου θυμίζουν Ιατροδικαστή, γνωματεύουν από τι πέθανε η οικονομία, τι προκάλεσε την ασφυξία της.

  Να τον βράσω εγώ τον Ιατροδικαστή που θα διαγνώσει επακριβώς αν πέθανα από έμφραγμα, εγκεφαλικό, μάτι ή γλωσσοφαγιά (αυτή προπάντων να φοβάστε)!

  Εγώ, θέλω γιατρό να μου συστήσει αγωγή κι οδηγίες, να μην πάω πριν την ώρα μου αδιάβαστος.

  Κι επειδή είναι γνωστό, ότι στη θύελλα, μετά την αστραπή στον ουρανό, έρχεται πάντα η βροντή, να ευχόμαστε στο θεό όλοι μας, πιστοί κι άπιστοι αντάμα, να είναι μια παρένθεση όλη αυτή η παρέλαση στρατηγών και να επανέλθουμε σε πιο ενδιαφέροντα θέματα, στα τσαχπίνικα τσαλιμάκια της Μενεγάκη, το κυριλέ ύφος της Τατιάνας ή το δαιμόνιο στυλ της Νικολούλη, έτσι, γα το καλό μας…

  Επειδή όμως εγώ είμαι και λίγο αμφισβητούλης, θ σας ρωτήσω, αν είχατε εσείς για πώληση ένα ακριβό αντικείμενο, άχρηστο σχεδόν σε όλους, δε θα προσπαθούσατε να πείσετε τον υποψήφιο αγοραστή – κορόιδο για τη χρησιμότητα του και το πόσο ήταν απαραίτητο για τη ζωή και το μέλλον του;

  Σίγουρα, κάτι θα σκαρφιζόσασταν, για ν’ αποκτήσει ξαφνικά χρησιμότητα κι αξία, η …γκουμούτσα που πάτε να πλασάρεται…

  Οι παπατζήδες παλιά της Αθήνας, αλλά και στο δικό μας πανηγύρι, δούλευαν πάντα με τον απαραίτητο αβανταδόρο συνεργάτη τους, που σχεδόν πάντα κέρδιζε στο ποντάρισμα του, μέχρι να τσιμπήσει ο …βλάκας επαρχιώτης, να ποντάρει κι αυτός για να οικονομήσει…

  Αν δε φούντωνε η ένταση στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο μ’ αυτά τα ανυπολόγιστης αξίας κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, που έως χθες – προχθές σχεδόν όλοι αγνοούσαμε, την εμφάνιση σαν μεγαλοπρεπή Ρωμαϊκή λεγεώνα της Αμερικανικής αρμάδας του 6^ου στόλου, τους τσαμπουκάδες του Ερντογάν στο Αιγαίο, που το ανακάλυψαν όταν μας κυβερνούσαν οι ασυμβίβαστοι πολεμόχαροι χουνταίοι, χωρίς αυτό το παραστατικό ντεκόρ καταστροφολογίας, τρόμου κι ενός επικείμενου κακού που μπορεί να μας προκύψει, της έντασης και της παραφιλολογίας, πώς θ’ αρχίσει πάλι το μπίρι – μπίρι – μπίρι για νέους εξοπλισμούς, για πυραύλους, φρεγάτες, μαχητικά F35, για, για, για και πάει λέγοντας;

  Στη ψύχρα και στην απενταρία που δέρνει πολιτεία και πολίτες, πρέπει να ‘ναι κάποιος πολιτικός, δεξιότερος του Μιχαλολιάκου για ν’ αποφασίσει για νέους εξοπλισμούς κι αγορές πανάκριβες. Κι ο Τζοχατζόπουλος –γιατί άραγε μόνο αυτός- είναι ακόμα στη μπουζού, για τέτοιες ιστορίες;

  Μόνος και ξεκάρφωτα, εκείνος ο αστείος Λεβέντης, που αφού για 40 χρόνια ξενύχτισε στην trash TiVi, με ακατάσχετη μπουρδολογία, τελικά μπήκε «θριαμβευτής» στη βουλή, και τώρα προτείνει άμεση αγορά F35 μαχητικών!!!

  …«Εκατό τέτοια μαντζαφλάρια παρήγγειλε η Τουρκία», φωνάζουν τη σπέκουλα τους δημοσιογράφοι της πεντάρας, που τα παίρνουν ακόμα κι από …περιπτεράδες!!!

  Δυστυχώς για όλους αυτούς, έχουμε πονηρέψει σχεδόν όλοι απ’ τις φάπες και τα παραμύθια που φάγαμε, 40 χρόνια τώρα…

  Όμως, πες, πες, πες, λίγες αγριάδες απ’ τους Τούρκους στο Αιγαίο, λίγο στον Έβρο με την αρπαγή των δύο στρατιωτών μας, λίγο να μας υποστηρίζουν σε Αιγαίο και ΑΟΖ οι «καλοί» τώρα Αμερικάνοι, που μας αγάπησαν με Τσίπρα πρωθυπουργό και κοντεύει Μητσοτάκης, Σαμαράς και Άδωνις, να φάνε τις γραβάτες τους τις γαλάζιες, η αγουρίδα γίνεται μέλι, σιγά – σιγά…

  Λίγο τα πετρέλαια και το αέριο, που θα συνεταιριστούμε με τη φιλεύσπλαχνη ExxonMobil, όλα δένουν αρμονικά, να γίνει η …φτιάξη, να φωνάζουμε σε συλλαλητήριο δεξιοί – αριστεροί (πλην κάποιων απροσάρμοστων), «δώσε και σε μένα μπάρμπα (Σαμ)», «δώστε μας τα’ ακριβότερα μαραφέτια σας και δέστε μας χειροπόδαρα για 100 και βάλε χρόνια, γιατί πλέον για πληρωμή, δεν υπάρχει σάλιο, ούτε για …μίζα στον Καρανίκα»…

  Φυσικά, ο μέγας αβανταδόρος στο φτιάξιμο του κλίματος είναι η Τουρκία, που θα τσιμπήσει το κάτι τις της, και από Τράμπ και από Πούτιν…

  Προσφορές κάνουν τα Σούπερ Μάρκετ που πουλάνε μακαρόνια, δεν θα κάνουν οι κολοσσοί όπλων;

  Καλά, η Siemens, η Novartis, το μετρό, οι Ολυμπιακοί αγώνες, είναι απλά οδοντόκρεμες μπροστά στα υπερσύγχρονα πολεμικά μαραφέτια, που σε 20 χρόνια χάνουν πλήρως την αξία τους, χωρίς ευτυχώς και πόλεμο…

  Και πάντα ο αβανταδόρος που φτιάχνει το κλίμα του …δώσε και μένα μπάρμπα!

  Είναι υπάλληλος του παπατζή, είτα αυτό λέγεται κλίμα εμπόλεμης κρίσης, είτε υστερία γρίπης των πτηνών, από αβανταδόρους δημοσιογράφους για ν’ αγοράσει ο Αβραμόπουλος τριπλάσιο αριθμό εμβολίων απ’ όσοι είμαστε κάτοικοι Ελλάδας, είτε τσιρίδες για προσωρινή έλλειψη του τάδε πανάκριβου φάρμακου μιας σπάνιας αρρώστιας, για να γίνουν μαζικές εισαγωγές φαρμάκου, που θα καταλήξει σε λίγο στα ληγμένα…

  Γνωστά και χιλιοειπωμένα, μόνο που ακόμα κι αν μας οδήγησαν εν πολλοίς στη κατάρρευση, πολιτείας και πολιτών, σαν κλασικοί «μπαινάκηδες – βγαινάκηδες», διόλου δεν αλλάζουμε νοοτροπία…

  Όσο για κείνα τα τρισεκατομμύρια κυβικά υδρογονανθράκων, που περίμενα εκατομμύρια χρόνια την αφεντιά μας να ελευθερωθούν και να μας ελευθερώσουν απ’ τα χρέη και τα φέσια μας, δεν ξέρω εσείς, αλλά εγώ νομίζω ότι εκτός απ’ τη φρούδα χαρά μιας μελλοντικής απολαβής, υποθετική κι αυτή, σήμερα και στο κοντινό αύριο, μόνο σε μπελάδες θα μας βάλουν, Ελλάδα και Κύπρο…

  Πετρέλαιο υπεράφθονο και ξέχειλο –όχι υποτιθέμενο- έχει η Βενεζουέλα, το Μεξικό, η Νιγηρία, παρ’ όλα αυτά, αλλά διόλου περίεργα λόγου, είναι απ’ τις φτωχότερες και πλέον επικίνδυνες χώρες του πλανήτη!

  Και πάλι καλά γι’ αυτές, θα πει κάποιος, γιατί κάτι άλλες πετρελαιοπαραγωγικές χώρες γίναν κομμάτια και θρύψαλα (Ιράκ, Λιβύη, Συρία)…

  Χωρίς στρατιωτική ισχύ (ΗΠΑ, Ρωσία, Αγγλία, Σαουδική Αραβία, Ιράν), ή πολιτική δύναμη (Καναδάς, Νορβηγία, Κουβέιτ, Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα), είναι πλέον δύσκολο έως αδύνατο να έχεις προσωπικό κέρδος σαν κράτος, απ’ τη διαχείριση τέτοιου πλούτου.

  Φαντάσου, να ξέρουν όλοι ότι έχεις σπίτι σου ένα εκατομμύριο Ευρώ κάτω απ’ το στρώμα σου και να είσαι ένα ζευγάρι μοναχικών ηλικιωμένων, όπως θα ‘μαστε λόγω υπογεννητικότητας, σε 10 – 20 χρόνια…

  Σίγουρα κάθεσαι πάνω σε μια φοβερή βόμβα, που πολύ σύντομα θα εκραγεί καταστροφικά, όταν μπουκάρουν οι ληστές.

  Και φυσικά, αν πάρεις ένα όπλο να φυλάς τον θησαυρό σου, ενώ τρέμει το χέρι και το σαγόνι σου, αυτό θα γίνει επιπλέον λόγος για τον αφανισμό σου.

  Να μείνουμε λοιπόν με σταυρωμένα χέρια, περιμένοντας τους βάρβαρους του Καβάφη; Έτσι περίπου δεν έγινε στην Άλωση της Πόλης;

  Όχι, σίγουρα όχι.

  Πριν το 1940, προπαγάνδιζε ο φασίστας Μουσολίνι, ότι θα προτάξει 7 εκατομμύρια λόγχες απέναντι στη μικρούλα και φτωχή Ελλάδα, που όμως απέδειξε ότι είχε… ούμπαλα και ψυχή, που λύγισαν την υπεροπλία και την αριθμητική λογική.

  Κι ο λόγος; Απλά πίστευαν στο αληθινό κι οφθαλμοφανές δίκιο του αγώνα τους, κι όχι το υποτιθέμενο ή το αδιευκρίνιστο.

  Κι αν, πριν 100 – 1.000 – 10.000 χρόνια ο άνθρωπος θυσιάζονταν πρόθυμα κι ανέξοδα για ένα …αδειανό πουκάμισο, για μια …αλανιάρα Ελένη, σήμερα, που η ζωή έγινε ακριβή, πρέπει να γνωρίζει απόλυτα και στο έπακρο γιατί αγωνίζεται και γιατί πεθαίνει, χωρίς υστερίες, ψεύτικα συνθήματα, εθνικιστικά συλλαλητήρια και πλαστικές σημαίες… στα πλαίσια ενός γνήσιου καθαρού πατριωτισμού. Και για να χαλαρώσουμε, θα πω μια ιστορία…

   Προπολεμικά, όταν στο σταθμό του τραίνου στη κωμόπολη μας ξεφόρτωναν εμπορεύματα κι αγαθά που εφοδίαζαν όλη τη Δυτική Μακεδονία και με φορτηγά μισού – ένα τόνου προωθούνταν στα ενδότερα, ένα Εβραίος Σαλονικιός, υφασματέμπορος, οδεύοντας προς την Καστοριά με φορτωμένο εμπόρευμα το φορτηγό (οι Χατζήδες είχαν τα πρώτα φορτηγά), στις ανηφοριές από Λέχοβο για Κλεισούρα, που αγκομαχούσε με χαμηλή ταχύτητα το Ford, με συμπαγή λάστιχα τα πρώτα, έπεσε σε συμμορία ληστών, που του άρπαξαν το εμπόρευμα και το πουγκί του.

Τα χρόνια εκείνα υπήρχαν συμμορίες ληστών (Γιαγκούλας, Μπαμπάνης, Καραλίβανος) που δρούσαν σαν διάδοχοι των Κλεφτών, των ηρωικών της επανάστασης του ’21.

  Στην περιοχή μας, ονομαστός ληστής με τη συμμορία του, ήταν ο Τούρκος Καρά – Αλή, που έμεινε εδώ μέχρι τον θάνατο του και δεν ακολούθησε τους Τούρκους στην ανταλλαγή του ’23 - ΄24. 

  Το ίδιο γεγονός με τον Εβραίο, έγινε ακόμα μια – δύο φορές, σε ένα – δύο χρόνια.

  Αποφάσισε λοιπόν το ανθρωπάκι, απηυδισμένος, ν’ αγοράσει ένα πιστόλι, κι ήρθε στο τσαγκαράδικο των παππούδων μου (Άγγελος – Λεωνίδας Ρακιτζόγλου), να του φτιάξουν μια δερμάτινη θήκη να το κρεμάσει στο ζωστήρα του, κάτι σαν τον Ιβάν Σαββίδη, τον δικό μας του ΠΑΟΚ.

  Οι δικοί μου γέλασαν και του είπαν, ότι μόνο μπελάδες θα ‘χεις με το πιστόλι, αφού δεν είσαι πιστολάς…

  Στην επιμονή του, του έφτιαξαν τη θήκη και του ευχήθηκαν …καλά ξεμπερδέματα με τους ληστές.

  Μετά κάποιο διάστημα, ξανάρθε ο Εβραίος στο μαγαζί τους, αφού πλέον είχαν γνωριστεί…

- Άστα τι έπαθα… Καλά μου λέγατε ότι θα μπλέξω… Αυτή τη φορά όχι μόνο μου άρπαξαν εμπόρευμα και λεφτά, αλλά σαν έκανα να τραβήξω το πιστόλι, με τσάκισαν στο ξύλο και παρά λίγο να με σκοτώσουν… τουλάχιστον, τις άλλες φορές δε με έδερναν!