Η …αγία κι αναμάρτητη μεσαία τάξη…

  Στη χάρη της και τη ποδιά της, είμαι σίγουρος, ότι θα σφαχτούν, στριμωγμένοι, στον έστω δύσκολα προσδιορίσημο χώρο της, ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, Συμπαράταξη, Χρυσή Αυγή, ΑΝΕΛ, ο Λεβέντης και ξώφαλτσα το ΚΚΕ και τα λοιπά λιμά.

 

  Δεν συγκινούνται μόνο απ’ αυτήν, οι Τροτσκιστές, οι Διεθνιστές, οι αναρχοκομμουνιστές, που λατρεύουν μονάχοι αυτοί την σχεδόν ανύπαρκτη πλέον, ηρωική κι ιστορική, εργατική τάξη.

  Τόση αγάπη κι αφοσίωση, τουλάχιστον φραστικά σε τάξη, ομολογουμένως απλωμένη στον κοινωνικό χώρο, νομίζω λίγες φορές απόλαυσαν οι «μεσαίοι» ένοικοι της, προηγούμενα.

  Μια από τις περιπτώσεις λατρείας και σπονδών στη χάρη της, έτυχε τη δεκαετία του ’80, με χαρακτηριστικό τον τότε νεολογισμό, του γλωσσοπλάστη Αντρέα, που όμνυε στη στήριξη των «μικρομεσαίων». Μ’ ότι στην ουσία σήμαινε για τον καθένα μας, ο δυσκολο – προσδιορίσημος αυτός όρος.

  Κι αποδείχθηκε, έξυπνη επένδυση στη πολιτική του διαδρομή, η ανακάλυψη των «μικρομεσαίων» και το σύνθημα –για όλους ιδεολόγημα-, «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες»!

  Βέβαια η επένδυση στους «μικρομεσαίους» δεν ήταν μια απλά φραστική «Μαυρογιαλούρικη» πομφόλυγα, αλλά στηρίχθηκε έμπρακτα με παροχές.

  Κι ήταν δίκαιο και σωστό, να βγει απ’ το περιθώριο της ζωής και της οικονομίας, η μεγάλη μάζα του εργαζόμενου Λαού, του μικροπαραγωγού, του μικροαγρότη, του μικροσυνταξιούχου, του μάχιμου κι αγνοημένου επιστήμονα.

  Ζωτικές δυνάμεις, που ασφυκτιούσαν, απ’ τη φρικτή και λίγο χωροφυλακίστικη πολιτική του μεταδικτατορικού Καραμανλή.

  Κι άλλαξε όντως η εικόνα της Ελλάδας και του μεσαίου και μικρού Έλληνα.

  Γιατί, το Ψυχικό, η Κηφισιά, η Εκάλη, το Πανόραμα, ζούσε έναν αιώνα ήδη, μέσα σ’ έναν άλλο, ονειρικό, κυρίαρχο κι ανεξέλεγκτο κόσμο, σε μια άλλη Αθήνα, που μπορούσε να πίνει το καφέ του στη πλατεία Κολωνακίου, στον «Ζοναρς» στη Πανεπιστημίου, ή στον «Φλόκα» στη Τσιμισκή, με παρκαρισμένο δίπλα του, το σπορ γυαλιστερό του αυτοκίνητο…

  Τώρα πλέον, η «μεσαία τάξη» έβγαινε απ’ τη …ποντικότρυπα της, φορτσάτη, αισιόδοξη και γελαστή, με διαπασών τα μεγάφωνα στα «Κάρμινα Μπουράνα», τα εμβατήρια του Μίκη και τα πρασινοκόκκινα λάβαρα, να γεμίζουν τις πλατείες.

  Η καημενούλα τοτινή ΝΟΥ-ΔΟΥλα, με Ρόμπερτ Ουίλιαμς και Μπέσσυ Αργυράκη, προσπαθούσε να μάσει τα ασυμμάζευτα, 40 χρόνων κυριαρχίας. Και μάσας…

  Αλλά, ως γνωστό …με πορδές δεν βάφονται αυγά!

  Όλα καλά, δίκαια και νομοτελειακά πήγαιναν, μέχρι που …ξέφυγε το τραίνο απ’ τις ράγες…

  Κι άρχισαν τα δανεικά να γίνονται μίζες, προμήθειες, λοβιτούρες, υπερβάσεις σε Φαραωνικά έργα μεγαλοεργολάβων, αδιανόητες αμοιβές σε ΔΕΚΟ και άλλες μυστήριες υπηρεσίες, αεριτζίδικα προγράμματα μεγαλο - κομπιναδόρων, αλλά και του τσοπανάκου του Γκούγκοβου, αντιπρόσωποι οπλικών συστημάτων κάποιοι μεγαλο - γαλονάδες, μόλις έβγαιναν στα 55 τους στη σύνταξη, ήρθαν καπάκι κι οι Ολυμπιακοί αγώνες, κι …έδεσε το γλυκό «πελτές».

  Το γαϊτανάκι της γλιστερής κατρακύλας που είχε πλέον χαλάσει τη πιάτσα και τους ανθρώπους, ακολούθησε με αξιοθαύμαστο ζήλο και η δήθεν φιλελεύθερη ΝΔ, που εναλλάσσονταν στην εξουσία πλέον με το πρώην κραταιό ΠΑΣΟΚ.

   Γνωστά και καταδικαστέα απ’ όλους σχεδόν σήμερα. Πρακτικές που οδήγησαν μια Ελλάδα χρεωμένη και για τις επόμενες γενιές.

  Μια Ελλάδα αντιπαραγωγική, αφού έφτασε να εισάγει λεμόνια και σκόρδα, μια χώρα που κρέμεται στις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις και τα δανεικά αεριτζίδικα προγράμματα ανάπτυξης και δήθεν στήριξης.

  Στο σήμερα τώρα…

  Μέσα σε λιγότερα από 10 χρόνια, εκατοντάδες δισεκατομμύρια Ευρώ έφυγαν απ’ τη περιουσία και τις τσέπες της καθημαγμένης πλέον «μεσαίας τάξης», που στην ουσία πλήρωσε την αναπόφευκτη, ή σχεδιασμένη από κάποια κέντρα, οικονομική κρίση των χωρών του Νότου, με σημαιοφόρο την Ελλαδάρα…

  Ο σούπερ εραστής και θεατρινίστικα συνήγορος αυτής της πολυάνθρωπης και γνωστής σε όλους μας «μεσαίας τάξης», οι άνθρωποι της οποίας είναι αυτοί που γεμίζουν ολημερίς τα τραπεζοκαθίσματα καφετεριών και χασαποταβερνών, αυτοί που εισβάλουν ξημερώματα, την Black Friday, στα πολυκαταστήματα, εννοείτε ότι στα Mall, κάνουν περατζάδα, άλλες ανθρωπινότερες ώρες.

  Ιεραπόστολος λοιπόν και πολλά υποσχόμενος, σαν αναμενόμενος μεσσίας, αυτής της συμπαθούς και ψηφο – φέρουσας «μεσαίας τάξης», που με άλλο χαρακτηρισμό ορίζει την έννοια του «μικροαστισμού» στη κυριολεξία, είναι αδιαμφισβήτητα ο Μητσοτάκης ο Κυριάκος, κι ότι τον χαρακτηρίζει.

  Όρθιος, παραστατικά, με μισοαστείους μορφασμούς, πηγαινοέρχεται στη σκηνή, σαν αμήχανος κι άτεχνος ηθοποιός μπροστά σ’ ένα ακροατήριο δικών του, που τον ακούνε σιωπηλοί, κι είναι σχεδόν σίγουρο ότι κάποιοι απ’ αυτούς σκέφτονται ότι, είναι …λίγος για αρχηγός μας!

  …«Θα μειώσουμε τους φόρους»!!! Το μήνυμα του είναι τόσο απλό, που αμάσητο χωράει στο νιονιό ενός μωρού! Περισσότερο και πιο απλό, δεν γίνεται. Σβήνει η οθόνη! Το ίδιο σύνθημα προεκλογικά έχουν όλοι οι δεξιοί υποψήφιοι σε εκλογές, σ’ όλο ον πλανήτη!

  Τώρα πλέον δεν ακούγεται τίποτε άλλο, ούτε καν για το …μεγάλο κι αδηφάγο κράτος, που πρέπει να μειωθεί!

  …Μήηη, τζήςςς, χάνουμε τις χιλιάδες των υπαλλήλων του Δημοσίου…

  …Α! πα, πα, όχι τέτοια τώρα!

  …Θα μειώσουμε απλά, τους φόρους!

  Και βέβαια, ο φανατικός οπαδός του είναι σίγουρος ότι απ’ τα δισεκατομμύρια των φόρων που μαζεύει ο Τσίπρας, μεγάλο μέρος τους τα τσεπώνει ο ίδιος κι η παλιοπαρέα του…

  Κι αν δεν ήταν εκείνη η εμπλοκή της Μαρέβας στα «Paradise Papers» και τις offshore, θα βροντοφώναζε, ότι μέρος των εισπραττομένων φόρων, τα βάζει ο Τσίπρας κι η παλιοπαρέα του στα νησιά Κέιμαν, για τα γεράματα τους!

  Θα κάναν πρωτοσέλιδα, σχεδόν όλος ο τύπος κι οι καναλάρχες, που μάλλον δεν πολυσυμπαθούν τον Τσίπρα που ξεφύτρωσε ξαφνικά, κι από το 15/μελε΄ς του σχολείου του, έγινε βραχνάς, αν όχι σατανάς τους…

  …Α ρε Μαρέβα τι μας κάνεις με τις επιχειρήσεις, τα τραπεζικά, τις αγορές σου… (Σιγά τα λάχανα, απλά αγόρασε στο Παρίσι το σπίτι που είχε ο Βολτέρος)!!!

  Φυσικά εκείνη την έρμη ψοφοδεούς «μεγάλο – μεταπρατική» τάξη της Ελλάδας (έτσι την έλεγε ο Ανδρέας κι είναι σωστό, αφού ποτέ της η Ελλάδα δεν είχε μεγαλοαστική τάξη), κανείς πολιτικός ή κόμμα, δεν βρίσκεται να στηρίξει ανοιχτά (λες και ζούμε στη Σοβιετία του Στάλιν), τα δίκαια αιτήματα της.

  Εκάλη, Ψυχικό, Κηφισιά, Κολωνάκι, Πανόραμα Σαλονίκης, μέσα στα θλιμμένα παλάτια τους ζούνε ένα δράμα, τα τελευταία χρόνια.

  ΕΝΦΙΑ, φόροι, λίστες υπό έρευνα, Οικονομικοί εισαγγελείς, ούτε τα χρόνια της ΕΑΜοκρατίας δεν αισθάνθηκαν τέτοια πίεση κι απειλή! O mon Dien!

  Και κείνος ο Μητσοτάκης που πάντα ψηφίζουμε, αυτόν, το σόι του και τη παράταξη του, κουβέντα δεν λέει για το μαρτύριο μας!

  Η μάλλον δε λέει λέξη ανοιχτά, δημόσια, γιατί σε κλειστά σαλόνια με τραβηγμένες τις βαριές κουρτίνες, άλλα λέγονται και συζητιούνται…

  …Θα μειώσουμε τους φόρους!

  Α, ξέχασα και το άλλο βασικό, που θ’ αλλάξει τη ζωή μας…

  …Θα ανοίξουμε ιδιωτικά Πανεπιστήμια!

  Κι όλα εκ θαύματος θ’ αρχίσουν να διορθώνονται κι αγκαλιασμένοι, πλούσιοι και φτωχοί θα δοξάζουν τον μεσσία!

  Πρέπει πολύ ηλίθιοι να ‘ναι αυτοί οι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ που δεν μειώνουν τους φόρους, να βρούμε ξανά το χαμόγελο και το κέφι μας, όπως παλιά, πριν 2 – 3 χρόνια, όταν κυβερνούσε τη χώρα η ΝεοΔημοκρατο – Πασοκοκρατία, κι έρρεε απ’ τις βρύσες μας, το μέλι και το γάλα!!!

  Όλα τότε έμοιαζαν τόσο φωτεινά κι ελπιδοφόρα, που κάθε βράδυ ήταν γεμάτη η πλατεία Συντάγματος από αγανακτισμένους, που θέλαν να κάψουν τη Βουλή. Ήταν τότε που φεύγαν κρυφά οι βουλευτές, μετά τις συνεδριάσεις τους, γιατί κινδύνευαν πραγματικά να τσαλακωθούν απ’ τους ευτυχισμένους συμπολίτες, που τους σκυλόβριζαν…

  Δεν έγινα αυτά για να ξεχαστούν, πριν 30 – 40 χρόνια. Πρόπερσι γινόντουσαν.

  Καλά, για τόσο βλάκες, με μνήμη χρυσόψαρου, μας θεωρείτε λεβέντες μου, που πιστεύετε ότι θα ξαναδιαγουμίσετε το λιγοστό μας λάδι, που απέμεινε ακόμη στο καντήλι μας;

  Άδικα ξελαρυγγίζονται σπαραξιδιάρικα στα σκουπιδοκάναλα, δημοσιογράφοι της πεντάρας, που χάσανε τον πλούσιο λουφέ μιας μιζαδόρικης εξουσίας που τους τάιζε και γαυγίζουν σαν πεινασμένα μαντρόσκυλα…

  Τουλάχιστον, αν κατάφερναν να βρούνε ένα λογαριασμό της …Περιστέρας του Αλέξη στα «Paradise Papers», ένα λογαριασμό του Τσακαλότου, του Πολάκη, του Μπαλαούρα… αυτό θα ήταν βόμβα μεγατόνων.

  Όλα τα άλλα κόλπα τους είναι μάχη με …φυσοκάλαμα, που όμως ήταν αποτελεσματικά μόνο στις ιστορίες του «Μικρού Ήρωα» που διαβάζαμε στα νιάτα μας.

  Επειδή όμως, δισεκατομμύρια χρόνια ο ήλιος κάνει τη γύρα του στο στερέωμα του ουρανού και πλησιάζει η χειμερινή ισημερία και τα Χριστούγεννα, κι η αρχή του Νέου Έτους, που χιλιάδες χρόνια, παρατηρώντας τη πορεία του ήλιου γιόρταζε ο άνθρωπος στη γη, πέρα απ’ τα φτηνιάρικα της πολιτικής και τις αστειότητες της καθημερινότητας …

«Καλές Γιορτές» σε όλους, με Υγεία και Χαρά…