Έντεκα
χρόνια λοιπόν από την ημέρα που κυκλοφόρησε το πρώτο τεύχος της εφημερίδας,
Ιούλιος του 2006.
Κάνοντας έναν μικρό απολογισμό, θυμάμαι τα
καλά και τα άσχημα και με πιάνει μία γλυκιά μελαγχολία. Δεν θα κάνω όμως
αναλυτική ανασκόπηση αυτών των ετών, γιατί θα σας κουράσω και δεν θέλω.
Άλλωστε αυτή τη δουλειά την έχουν αναλάβει -με επιτυχία- στους λόγους τους οι
πολιτικοί μας. Οφείλω όμως να επισημάνω ότι:
Έντεκα
χρόνια τώρα, το ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ, τα κατάφερε μέσα από δυσκολίες -όπως συμβαίνει
με όλες τις περιφερειακές εφημερίδες-, στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων,
υπηρετώντας τον τόπο, γιατί ήταν οπλισμένη με την αγάπη των αναγνωστών της και
το μεράκι των ανθρώπων της.
Με αυτή τη συνταγή θα συνεχίσουμε και
χαιρόμαστε ιδιαίτερα που είστε συνοδοιπόροι στη ματιά μας, μακριά από
μικροσκοπιμότητες και μικροσυμφέροντα, που δεν μας αφορούν.
Έντεκα
χρόνια τώρα, ανέδειξε θέματα που αφορούν την καθημερινότητα του πολίτη,
βάζοντας ένα λιθαράκι στην ενίσχυση της τοπικής δημοκρατίας.
Έντεκα
χρόνια τώρα, ήταν μια εναλλακτική πρόταση ενημέρωσης, με λόγο παρεμβατικό
και ουσιαστικό, ενίοτε σαρκαστικό, με υπευθυνότητα και αγάπη για την αλήθεια,
τον πολιτισμό και την κοινωνία.
Έντεκα
χρόνια τώρα, προώθησε τις θετικές πρωτοβουλίες, αλλά και καυτηρίασε τα
κακώς κείμενα. Περιορισμοί δεν θα υπήρχαν αλλά… δυστυχώς, υπάρχουν. Τηρήσαμε,
θέλαμε δεν θέλαμε τους νόμους, γιατί δεν μας αρέσει ο… καφές των δικαστηρίων.
Έντεκα
χρόνια τώρα, έδωσε την ευκαιρία σε αναγνώστες με ιδιαίτερα χαρίσματα στη
σκέψη και στο λόγο να εκφραστούν μέσα από τις στήλες της, φιλοξενώντας κάθε
άποψη, κάθε γνώμη, υπεύθυνη και επώνυμη, ανεξάρτητα αν συμφωνούσαμε, μέσα σε
πλαίσια κοσμιότητας και ευπρέπειας.
Έντεκα
χρόνια τώρα, που πιστέψτε με, δεν πέρασαν καθόλου εύκολα για εμάς. Όλοι οι
άνθρωποι του ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟΥ δουλέψαμε μέρες και νύχτες για να εξασφαλίσουμε να
μείνει ανοιχτή μία δίοδος ενημέρωσης. Και αυτό έγινε με κόστος ανυπολόγιστο.
Και δεν μιλάω μόνο για χρηματικό. Γνωρίζετε καλά τι σημαίνει να καταθέτεις ψυχή
για κάτι που δεν αποτελεί το βιοποριστικό σου μέσο.
Εμείς, εδώ στο ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ, εκπροσωπούμε τον
εαυτό μας, τις σκέψεις μας, τις αγωνίες μας, τα θέλω μας, τους στοχασμούς μας,
τις αντιρρήσεις μας, το συναίσθημα μας.
Αποφασίσαμε να εκτεθούμε, να μοιραστούμε, να
διατυπώσουμε, ν’ αφουγκραστούμε, να εκφραστούμε, να προτείνουμε.
Κανείς μας δεν βολεύτηκε με το εύκολο. Ούτε
«κλείσαμε» σελίδες απλά γιατί δεν έπρεπε να είναι… λευκές. Η σύνθεση της ομάδας
σύνταξης και των μόνιμων συνεργατών μας, αποτέλεσε έναν ιδανικό συνδυασμό
πάθους και ελεύθερης έκφρασης και τους ευχαριστώ από καρδιάς.
Οφείλω να πω επίσης πολλά – πολλά
«ευχαριστώ»:
- Στους
αναγνώστες μας που μας στηρίζουν με τη συνδρομή τους καθώς και τους
επιχειρηματίες που μας εμπιστεύθηκαν να διαφημίσουμε, μέσω της εφημερίδας μας,
τις επιχειρήσεις τους. Είναι η απαραίτητη ένεση για να συνεχίσει να υπάρχει η
εφημερίδα μας.
-
Σε όλους εκείνους που βοήθησαν και βοηθούν στο να φτάσει η εφημερίδα στα χέρια
σας. Τους ανθρώπους του Ταχυδρομείου Αμυνταίου και των ΕΛ.ΤΑ. γενικότερα.
-
Στους «πρωταγωνιστές» της επικαιρότητας (ανθρώπους της πολιτικής, των φορέων
κλπ), που αν και η σχέση μας μαζί τους
ήταν δύσκολη, εν τούτοις, η συντριπτική τους πλειοψηφία εκτιμά την προσπάθειά
μας και γνωρίζει πώς η όποια κριτική μας είναι ανιδιοτελής και το μόνο συμφέρον
από το οποίο εκπορεύεται είναι το …κοινό.
-
Αλλά και σε κείνους που θέλησαν να «βουλιάξουν» την προσπάθεια μας και αφού δεν
μπόρεσαν, μας έκαναν πιο δυνατούς...
Χρόνια πολλά και καλή ανάγνωση…
Ο Εκδότης
χρόνια πολλά
ΑπάντησηΔιαγραφήπερισκόπιε Αμυνταίου
ΈΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΤΑ ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΕΙΣ..
"Έντεκα χρόνια τώρα, που πιστέψτε με, δεν πέρασαν καθόλου εύκολα για εμάς. Όλοι οι άνθρωποι του ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟΥ δουλέψαμε μέρες και νύχτες για να εξασφαλίσουμε να μείνει ανοιχτή μία δίοδος ενημέρωσης. Και αυτό έγινε με κόστος ανυπολόγιστο"
καταθέτεις ψυχή χρόνο μεράκι για κάτι που δεν αποτελεί το βιοποριστικό σου μέσο