Το τέλος του καπιταλισμού;

(Του Α.Θ.Ρ., από το ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ που κυκλοφορεί)…

  Είναι πασίγνωστη η κλασική αριστερή φράση, που αποδίδεται στον Λένιν, ότι, ..οι καπιταλιστές είναι ικανοί να μας πουλήσουν και το σχοινί που θα τους κρεμάσουμε!

  

  Νομίζω, ότι περιγράφει με επάρκεια, όλη τη παθιασμένη ικανότητα του καπιταλισμού, να πορεύεται μέχρι θανάτου, με μοναδικό στόχο το κέρδος, έστω κερδίζοντας κι απ’ την ευτελή αξία του σχοινί της θηλιάς τους…

  Βέβαια, στη διαδρομή της ιστορίας, κρεμάστηκαν ασύγκριτα αμέτρητοι κομμουνιστές, χωρίς να πουλήσουν οι έρμοι και να κερδίσουν απ’ το σχοινί της θηλιά τους, ότι πρόβλεπε η ατάκα του Λένιν.

  Ο καπιταλισμός σαν κοσμοθεωρία και πρακτική, που ξεπήδησε τον 18^ο – 19^ο αιώνα, ήταν ασύγκριτα προοδευτικότερος σαν σύστημα οικονομικό και κοινωνικό, απ’ τη φεουδαρχία, τη βασιλεία, τη θεοκρατία, την αποικιοκρατία, που υπήρχαν και καταδυνάστευαν τον άνθρωπο.

  Ένα παραστατικό – διδακτικό παράδειγμα για την κατανόηση του καπιταλισμού σαν κοσμοθεωρία και που ο σοφός Μαρξ περιέγραψε, ανέλυσε και πρόβλεψε, τις κρίσεις και αντιφάσεις του στο μέλλον, αλλά τελείως δυσνόητα για μας τους ολιγογράμματους, είναι η δράση του δαιμόνιου καπιταλίστα, Αμερικάνου Χένρυ Φορντ, που είναι και ο πατέρας του αυτοκινήτου.

  Ο Φορντ είναι αυτός που επινόησε και καθιέρωσε την εργασία του βιομηχανικού εργάτη σε αλυσίδα συνεχούς παραγωγής (λουρί).

  Αυτός που έφτιαξε προσιτό στον μέσο άνθρωπο, το κυρίαρχο ακόμη και σήμερα προϊόν – αυτοκίνητο.

  Αυτός λοιπόν ο γνήσιος καπιταλίστας, το 1914, μείωσε τις ώρες εργασίας των εργατών των εργοστασίων του, από 9 σε 8. Και διπλασίασε το μεροκάματο των εργατών του!!

  Όταν του χίμηξαν άγρια –αφού χαλούσε τη πιάτσα- οι άλλοι συνάδελφοι του καπιτάλες, για τη πρωτόγνωρη τακτική του, είπε ο προφήτης αυτός, ενός καπιταλισμού που ζήσαμε μέχρι πριν κάποια χρόνια ακόμα κι εμείς, που ποτέ σαν χώρα δεν γίναμε γνήσια καπιταλιστική:

…Ποιος θ’ αγοράσει τα’ αυτοκίνητα που παράγω;

…Η η επιτυχία μας εξαρτάται, ως ένα σημείο, απ’ αυτό που πληρώνουμε.

… Αν πληρώνουμε καλά, το χρήμα αυτό ξοδεύεται πλουτίζοντας τους μεταπράτες, τους εμπόρους λιανικής, τους τεχνίτες, τους εργάτες, κι αυτή η ευημερία μεταφράζεται σε αύξηση παραγωγής και ζήτησης αυτοκινήτων!!!

  Αυτό ήταν το Ευαγγέλιο, ενός υγιούς καπιταλισμού και η πιο κολακευτική γι’ αυτό εκδοχή.

  Σε συνθήκες όμως συγκρούσεων συμφερόντων για όλο και νέες αγορές και νέα εδάφη για εκμετάλλευση, για όλο και περισσότερες πρώτες ύλες και επιρροές σε πληθυσμούς ανθρώπων, που η εγγενής απληστία του καπιταλισμού σπρώχνει τα πράγματα, οδηγηθήκαμε σε δύο παγκόσμιους ανθρωποφάγους πολέμους, σε μισό αιώνα και στη στυγνή εκμετάλλευση Αφρικής, Ασίας και Νότιας Αμερικής, ακόμη και σήμερα, με άλλες μορφές (δάνεια) εκμετάλλευσης.

  Μέσα σ’ αυτόν τον καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό πόλεμο (δάνεια), εντάσσεται και η δική μας κακοτυχία.

  Εδώ και χρόνια, απ’ τη δεκαετία του ’70, με τον Ρηγκανο – Θατσερισμό του νεοφιλελευθερισμού, έχουμε πλέον ξεφύγει απ’ τον καθαρό παλιό καπιταλισμό, που έδωσε ανάπτυξη τουλάχιστον στον Δυτικό κόσμο και τώρα, στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης της αγοράς, ζούμε σ’ έναν άλλο, αγνώριστο, αδυσώπητο, απρόβλεπτο και γρήγορα εξελισσόμενο, προς το δυσμενέστερο για το μέσο άνθρωπο, περιβάλλον.

  Ο μεγάλος Άγγλος οικονομολόγος Τζων Μέυναρντ Κέυνς, είπε για το ξεπέρασμα των καπιταλιστικών κρίσεων, που κατά περιόδους προκύπτουν (ύφεση)… Το κράτος, πρέπει να προσλαμβάνει έναν εργάτη ν’ ανοίγει τρύπες, κι έναν εργάτη να τις κλείνει!!! Έτσι ξεπερνιέται η ύφεση…

  Τότε φυσικά που το είπε, δεν υπήρχε κοινό νόμισμα, ελεγχόμενο στη κυκλοφορία του από την Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα, όπως τώρα με το σκληρό Ευρώ της λογικής του Σόϊμπλε και των ακροδεξιών θέσεων.

  Και βέβαια ο Κέυνς δεν ήταν νεοφιλελεύθερος που ακούει κράτος και βγάζει σπυριά…

  Μόνο, που η ίδια η πορεία της σύγχρονης οικονομίας, που κουμαντάρουν πλέον, παγκόσμια, οι ακραίοι φιλελέδες, που περίμεναν οι αγορές από μόνες τους να ορίζουν τους κανόνες της οικονομίας, έδειξε ότι οι κρίσεις αντί να λιγοστεύουν, έγιναν πλέον συχνότερες και πιο βίαιες.

  Παράλληλα, ο παγκόσμιος πλούτος συγκεντρώνεται όλο και περισσότερο σε λιγότερα χέρια.

  Η δε μεσαία τάξη –αλλοτινό καμάρι- του ανερχόμενου τότε καπιταλισμού, όλο και μαραζώνει και χάνει τις ελπίδες της για το μέλλον, καθώς βλέπει όλο και πιο συμπιεσμένα και δύσκολα τα οικονομικά της.

  Έτσι, τρομαγμένη και ζαλισμένη, προσμένει λύσεις σωτηρίας της, από BREXIT, Τράμπ, Βιλντερ, Λεπέν, μέχρι ακραία Ναζιστο – φασιστικά φαντάσματα…

  Ο καπιταλισμός κινδυνεύει απ’ αυτό που οι αρχαίοι μας έλεγαν «ύβρη».

  Την ανεξέλεγκτη, την αδυσώπητη, την ανίκητη, την ανελέητη, την προκλητική μοναδική δύναμη στον πλανήτη σήμερα.

  Η ισορροπία, όσο υπήρχε το αντίπαλο δέος της κομουνιστικής, ανταγωνιστικής της δύναμης, λειτουργούσε κι έβαζε φρένο στην έμφυτη απληστία του καπιταλιστικού συστήματος. Τώρα, ποιος να τους σταματήσει… ο Ολάν;

  Ο Γερμανός οικονομολόγος, Βόλφγκανγκ Στρέεκ , λέει χαρακτηριστικά…

… Ο καπιταλισμός καταρρέει, από υπερβολική δόση του εαυτού του…

… Ο καπιταλισμός θα τελειώσει με κατάρρευση, αποδιοργάνωση, ακυβερνησία.

… Η παγκοσμιοποίηση –που είναι δική του επινόηση- έβγαλε τον καπιταλισμό απ’ το παραδοσιακό του κοινωνικό περιβάλλον, το οποίο ήταν τα έθνη κι οι αυτοκρατορίες.

… Απάλλαξε τον καπιταλισμό απ’ τους παραδοσιακούς του αντιπάλους, όπως τα εργασιακά συνδικάτα, τα σοσιαλιστικά, τα κομμουνιστικά κόμματα. Αυτά που συγκρατούσαν και τον ανάγκαζαν ν’ αλλάξει, σε συνάρτηση με τις κοινωνικές ανάγκες για σταθερότητα.

… Αυτό καθυστερούσε, τόσο τον καπιταλισμό, όσο και τη κοινωνία, να συμπλέουν στη πρόοδο.

   Πιθανόν εμείς, που δεν υπήρξαμε στην ουσία ούτε καν σωστή καπιταλιστική χώρα, να βρεθούμε στην κατάρρευση του λιγότερο τραυματισμένοι απ’ τις ώριμες μεγάλες χώρες, που θα βρεθούν ξαφνικά, κάτω απ’ τα ερείπια του δικού τους συστήματος. Λέτε; Μακάρι…

  Μοιάζει λίγο το άρθρο, με τα πρωτοσέλιδα ακροδεξιών φυλλάδων, που καθημερινά προφητεύουν μια καταστροφή ή μια ανάσταση!

… Ο Γέρων Σουλπίκιος, προφητεύει ότι η Τουρκία σε τρία τέρμινα, θα εξαφανιστεί από φονικό ιό!

… Ο βασιλιάς Κοκοβλάξ, θ’ αναγορευτεί σε αυτοκράτορα, μέσα στην Αγία Σοφία…

… Ο Πούτιν, θα κάνει πρωτεύουσα της Ρωσίας το Άγιο Όρος, με πατριάρχη τον φίλο του Εφραίμ…

  Και για να κυκλοφορούν αυτά τα ζόμπι – εφημερίδες και να ‘χουν αναγνώστες, με τις τερατολογίες που γράφουν, το δικό μου άρθρο είναι αθωώτερο του κόσμου.

  Και για να σοβαρευτούμε, συνεχίζω μ’ ένα …καπιταλιστικό ανέκδοτο.

  «Ένας έξυπνος επιχειρηματίας – καπιτάλας, με την κουρσάρα του, τους παρατρεχάμενους, μπράβους, τη ξανθιά γραμματέα και τσάντα γεμάτη Ευρώ, επισκέφτηκε ένα χωριό, κι ανακοίνωσε στους συγκεντρωμένους χωρικούς, ότι σκοπεύει ν’ αγοράσει όλα τα γαϊδούρια του χωριού, προς 100€ το ένα, μια τιμή υψηλή για την τότε αξία του συμπαθούς τετράποδου.

  Οι περισσότεροι χωρικοί, πούλησαν τον γαϊδαράκο τους και παντελόνιασαν το γυαλιστερό κατοστάρικο περιχαρείς.

  Την άλλη μέρα, τους ανακοίνωσε ότι πληρώνει 200€, για κάθε εναπομείναν γάιδαρο…

 Έτρεξαν αρκετοί, που δεν είχαν πουλήσει με 100€ το γαϊδαράκο τους και τον πούλησαν τώρα, που σύμφερε περισσότερο.

  Την επομένη, ανέβασε τη τιμή στα 300€, για κάθε γαϊδαράκο που είχε απομείνει.

  Και πάλι βρέθηκαν κάποιοι που τσέπωσαν περιχαρείς, το τρακοσάρι τώρα, Ευρώπουλο.

    Αργότερα, τους ανακοίνωσε ότι διαθέτει 500€ για κάθε γάιδαρο που θα του φέρνανε, μόνο που οι χωρικοί είχαν ξεπουλήσει και δεν είχαν πλέον γαϊδάρους.

  Μετά λίγες μέρες, πέρασε απ’ το χωριό ένας ζωέμπορος που πουλούσε γαϊδάρους προς 400€ τον ένα.

  Οι πονηρούληδες χωρικοί, έτρεξαν ν’ αγοράσουν, με τη σκέψη ότι θα τους πουλήσουν προς 500€ στον πλούσιο επιχειρηματία.

  Μόνο που άδικα περίμεναν τον επιχειρηματία, που θα τα’ αγόραζε προς 500€, αφού ο ζωέμπορας που τους τα πούλησε με 400€, ήταν υπάλληλος της γαϊδαρο – επιχείρησης του».

  Έτσι φίλοι μου κάνει ο καπιταλισμός, τώρα τα λεφτά του. Με μαϊμουνο – δουλειές…

  Δαν σας θυμίζει η ιστορία, τη φούσκα του χρηματιστηρίου, πριν 15 χρόνια; Έτσι δεν ξαφρίστηκε το περισσευούμενο μασούρι της μεσαίας τάξης; Τα δομημένα ομόλογα; Τα Ασφαλιστικά Ταμεία; Η κατάρρευση της ακίνητης περιουσίας; Που θα αγοράσει μπιρ – παρά απ’ τους καπιταλιστές;

  Τώρα, αλίμονο, το παιχνίδι του καπιταλισμού είχαν στα χέρια τους οι τραπεζίτες, οι χρηματιστές, οι αεριτζήδες, όχι οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι επιχειρηματίες, που τουλάχιστον δίναν δουλειά και έφτιαχναν χειροπιαστά προϊόντα, χρήσιμα.

  Κι αυτό, όπως προφητεύει ο γέρων ΑΘΡ, θα είναι το τέλος του καπιταλισμού… Αμήν!

ΥΓ. Ευτυχώς στις κατασχέσεις σπιτιών, προβλέφθηκε να φεύγει απ’ το σπιτικό του ο πρώην νοικοκύρης, με τα ρούχα του, κι ένα – δύο κατσαρολικά, να βράζει τη νερόσουπα του… Τέλεια… Πλέον, η σωτηρία της ψυχής μας, αν όχι της περιουσίας μας, βρίσκεται στα τίμια χέρια της Αγίας οικογένειας Μητσοτάκη… Μπρρρρ!

  Σίγουρα, στην ογκώδη διαθήκη του, έχει δώσει σαφής οδηγίες, ο μακαρίτης πλέον γεννήτορας τους.