Είμαστε οι Έλληνες ρατσιστές;

  Αν ρωτήσεις ένας Εσκιμώο αν φοβάται τα άγρια λιοντάρια, τις αιμοβόρες τίγρεις, τα φαρμακερά φίδια, είναι σίγουρο ότι θ’ αρνηθεί με έμφαση κάθε τέτοιο φόβο, σαν ένας ατρόμητος παλληκαράς…

  

  Πριν 20 – 30 χρόνια και παλιότερα, απόλυτη πεποίθηση όλων μας, ήταν το «δόγμα» …ο Έλληνας, δεν είναι ρατσιστής!!!

  Κοντά στις άλλες αυτοτροφοδοτούμενες αρετές μας, που μας παρουσίαζαν σαν ξεχωριστό – περιούσιο λαό του θεού, ήταν κι η πίστη μας σ’ αυτή τη ξεχωριστή ιδιαιτερότητα μας. ….Α …πα …πα! Οι Έλληνες δεν είναι ρατσιστές!

  Αφού λοιπόν είχαμε «τσιμεντάρει» εκ των πραγμάτων, ή, κατά δήλωση κι άποψη, ότι όσοι κατοικούμε στα 132.000 τετρ. Χιλιόμετρα της Βαλκανικής αυτής χερσονήσου, είμαστε όλοι –πλην ελάχιστου ποσοστού Μουσουλμάνων-, όχι Τούρκων!, πούροι απόγονοι του Περικλή, με χριστιανική – ορθόδοξη πίστη, πέρα και μακριά από εντελείς ρατσιστικές θεωρίες και πολιτικές ξενοφοβίας, κι αποκλεισμού αλλοφύλων κι αλλόδοξων, οι οποίοι τότε δεν φαίνονταν, ή δεν υπήρχαν ανάμεσα μας.

  Βέβαια, αν κάποιοι πίστευαν ή πιστεύουν ότι έχουν ρίζες Σλαβικές, Τούρκικες, Αρβανίτικες, …Οστρογότθικες, βάζαν σε δράση την ΚΥΠ, μ’ όλα τα παρακλάδια της, με άγριες πρακτικές παλιότερα, πιο ευγενικά και καθωσπρεπικά, σήμερα…

  Αγανακτούσαμε λοιπόν, κι απορούσαμε με τους Αμερικάνους, που μέχρι πριν 50 χρόνια, ιδίως στο Νότο, είχαν ξεχωριστά λεωφορεία, νοσοκομεία, σχολεία, για μαύρους και λευκούς.

  …Α …πα …πα, τι ρατσιστές… τι φασισταριά… τι άνθρωποι θεέ μου…

  Οι ίδιοι αυτοί, πριν 8 χρόνια, βγάζαν για πρόεδρο τον μοναδικό Ομπάμα, με τη ξεχωριστή Μισέλ, που γράψαν μια αξέχαστη σημαδιακή παρουσία, στον απρόβλεπτο κι ανασφαλή πλέον, παγκόσμιο χάρτη.

  Καμαρώναμε για τον Ελληνισμό της Πόλης, που μέχρι το ’60, έφτανε τις 150.000 ψυχές Ρωμιών. Τις Ελληνικές παροικίες της Αλεξάνδρειας, της Αφρικής, της Μέσης Ανατολής.

  Τον Ελληνισμό της Βόρειας Ηπείρου, που επέζησε αναγνωρισμένος, παρά τα σκληρά – άγρια καθεστώτα της βασιλείας και του κομμουνισμού του Χότζα.

  Χιλιάδες ελληνορθόδοξες εκκλησίες στην Αφρική, την Ασία, λεύτερες, αγαπητές κι αποδεκτές από σκληρά καθεστώτα, που σέβονται όμως τη διαφορετικότητα.

  Πατριαρχεία, στη καρδιά του μουσουλμανικού κόσμου.

  Πόλη, Αλεξάνδρεια, Αντιόχεια, ιστορικά και σεβαστά Πατριαρχεία, με τις σημαίες τους ιερωμένους τους, τα μετόχια τους, τους θησαυρούς και τους πιστούς τους, μέσα στο μάτι του μουσουλμανικού κυκλώνα, συνεχίζουν αδιατάρακτα την υπερχιλιετή τους πορεία.

  Νησίδες ομορφιάς, ανθρωπιάς, πολυμορφίας, συμβίωσης και ανεκτικότητας στο διαφορετικό.

  Πέρα απ’ τις βαρβαρότητες των ακραίων παρανοϊκών του 1515, υπάρχει κι η συμβίωση, κι η καταλογή, κι η αγάπη στο θεό και τον άνθρωπο, που τίποτε δεν τους χωρίζει στην ουσία, όταν δεν υπάρχουν εκμεταλλευτές κι εκμεταλλευόμενοι και τυφλός φανατισμός.

   Πριν 12 χρόνια, πήγα στο Πεκίνο. Στον κεντρικότερο δρόμο τους, μια πανέμορφη, με σκούρο γρανίτη, με τον τρούλο και τα καμπαναριά της, καθολική εκκλησία του Αγίου Παύλου, πρόβαλε στα έκπληκτα μάτια του Ευρωπαίου τουρίστα. Με ανοικτές τις πόρτες της για τον πιστό.

  Στο παρκάκι μπροστά στην είσοδο της, καθισμένα στο έδαφος σταυροπόδι, παιδάκια νηπιαγωγείου; με ομοιόμορφες στολές, με ανοιχτό το μπλοκ ζωγραφικής στα γόνατα τους και τις υπερκινητικές δασκάλες να τα καθοδηγούν, ζωγράφιζαν την όμορφη εκκλησία. Ότι πιο εντυπωσιακό είδα στο Πεκίνο, που έμεινε στο νου μου!

  Ήταν το πιο ενδεικτικό παράδειγμα ανεξιθρησκίας, σ’ ένα αυστηρό κατά τα άλλα κομμουνιστικό καθεστώς, μιας ανερχόμενης Ασιατικής τίγρης.

  Φανταστείτε αντίστοιχη εικόνα, στη Δημοκρατική μας Ελλάδα…

  Παιδάκια του σχολείου, με τις δασκάλες τους, να ζωγραφίζουν τους τρούλους και τα μιναρέ του μουσουλμανικού τεμένους!!!

  Θα μου πείτε, που να βρουν στην «ανεκτική» Ελλάδα μας τέμενος μουσουλμανικό, ή ακόμα και διασωθέντα αρχαιοελληνικό ναό!!!

  …Βέβαια, βέβαια… προχωρούν τάχιστα, εδώ και μια εικοσαετία, η έρευνα για το οικόπεδο που θα κτιστεί το μουσουλμανικό τέμενος της Αθήνας, για το εκατομμύριο μουσουλμάνους της…

  Δυο – τρείς φορές έχω πάει στον Άγιο Γεώργιο του Πατριαρχείου της Πόλης. Σε πλήρη λειτουργία, με τον Πατριάρχη στο θρόνο του, μ’ εκείνη τη μοναδική εκστατική μυρωδιά κεριού και λιβανιού, με τη συγκίνηση της χαμένης Πόλης, χωρίς όμως ίχνος φόβου, κινδύνου, απ’ τους «γκρίζους λύκους» -τους Χρυσαυγίτες Τούρκους- του τυφλού φανατισμού και του μίσους, που επιζητούν το ξερίζωμα εκείνου του Ελληνικού – Χριστιανικού μνημείου – φυλακίου, με τις σημαίες και τα λάβαρα του, που σου φέρνουν δάκρυα.

  Έχουμε ένα σοφό, άγιο, Έλληνα Αρχιεπίσκοπο, τον Αναστάσιο στην Αλβανία, που κτίζει εκκλησίες, χειροτονεί παπάδες, κάνει Ελληνικά σχολεία στα μειονοτικά – αναγνωρισμένα χωριά της γείτονος.

  Φανταστείτε να ζητούσαν οι Αλβανοί της Ελλάδας έναν δικό τους μουσουλμάνο ιερωμένο, να ηγείται και να διακονεί το πιστεύω τους, με τον δικέφαλο κόκκινο Αλβανικό αετό να κυματίζει στην είσοδο του μουσουλμανικού τους τεμένους της Αθήνας;

  Α! πα …πα! Τι είναι αυτά που τσαμπουνάς!

  Είχαμε πρόεδρο και ηγέτη στην Κύπρο τον πανάξιο Μακάριο, αρχιεπίσκοπο των Ελλήνων και πρόεδρο όλου του νησιού.

  Έλα όμως να ‘ρθούμε στη θέση των Τούρκων μουσουλμάνων Κυπρίων, που είχαν πρόεδρο τους έναν χριστιανό αρχιεπίσκοπο…

  Τώρα, συζητάμε 40 χρόνια, αν έχουνε 28% ή 29% οι Τουρκοκύπριοι, κι αν θα μείνουν 650 Έλληνες στρατιώτες και 350 Τούρκοι, απ’ τους 35.000 Τούρκους που είναι σήμερα και ψιλοαντιδρούμε στην υπογραφή του σχεδίου λύσης, που διαφαίνεται στις συνομιλίες.

  Φυσικά οι super Έλληνες, θέλουν Ελληνική όλη την Κύπρο, μόνο που με τα επαίσχυντα καμώματα τους, το 1974, έφεραν τους Τούρκους στο 40% του νησιού.

  Είναι οι Έλληνες ρατσιστές;

  Φυσικά, φυσικότατα, όταν αρνούνται τραμπούκικα κάποιοι, 10 – 20 προσφυγόπουλα κυνηγημένα απ’ την κατάρα του πολέμου να μάθουν Ελληνικά και μαθηματικά στα σχολεία της Ελλάδας…

  …1960 στο Τορόντο του Καναδά…

  Μέσα στο αστικό λεωφορείο, συζητούν μεγαλόφωνα, στην επιστροφή τους απ’ την δουλειά, ο πατέρας μου μ ‘έναν φίλο του.

  Από διπλανό τους κάθισμα, σε λίγο, ακούνε τα μισόλογα ενός μισοπιωμένου Καναδού, να αναφέρεται σ’ αυτούς, …Τι σκατόγλωσσα μιλάτε… Από πού σας φέρανε, βρωμιάρηδες…

  Το παραλήρημα που όλο και δυναμώνει, αναγκάζει τους δικούς μας να σωπάσουν.

  Ξαφνικά σταματάει το λεωφορείο, χωρίς να υπάρχει στάση. Σηκώνεται απ’ το τιμόνι ο οδηγός του (Καναδός), πλησιάζει τον ψιλομεθυσμένο πατριώτη του, ανοίγει τη πόρτα του λεωφορείου και προς άφατη έκπληξη των δικών μας, που περίμεναν επίπληξη σ’ αυτούς, του λέει αυστηρά, …κατέβα σε παρακαλώ απ’ το λεωφορείο! Ενοχλείς τους επιβάτες μου!

  Κανείς απ’ τους συνεπιβάτες Καναδούς, δεν είπε τίποτε!

  Φανταστείτε, το 2017, αντίστοιχη εικόνα σε αστικό, που θα κατέβαζε τον Έλληνα γιατι ενοχλούσε τους Πακιστανούς επιβάτες του!

  Φανταστείτε την αντίδραση όλων μας – κι όχι μόνο των Χρυσαυγητών! Μόνο με παραδείγματα αποδεικνύεται το επιχείρημα.

  Το «ρατσιστόμετρο» μπορεί να δείχνει «κόκκινο» στους Χρυσαυγήτες, αλλά και σ’ όλους εμάς, τρεμοπαίζει ψιλά η βελόνα του!

  Κι είναι φυσικό όλ’ αυτό, αφού διαπαιδαγωγηθήκαμε με τον μύθο του «περιούσιου λαού», του μόνιμα αδικημένου, του πάντοτε προδομένου, του κάτοχου της μοναδικής στον κόσμο αλήθειας, που ταυτίζεται μ’ ότι αυτός πιστεύει.

  Και τέτοιες απολυτότητες, εκτός των άλλων, καταλήγουν συχνά σε τραγικές περιπέτειες…

  ΥΓ. Σε τοίχο της προσφυγομάνας Σαλονίκης… «Οι παππούδες μας πρόσφυγες, οι γονείς μας μετανάστες, εμείς ρατσιστές»!!!

  …Οι Νεάντερνταλ πάντοτε υπερασπίζονταν ηρωικά τη σπηλιά τους. Παρ’ όλα αυτά, στη πρόοδο του χρόνου, εξαφανίστηκαν…