«Ντόπα» παραπαιδεία: Ένα διαρκές έγκλημα…

Γράφει ο Άνθιμος Σ. Τόρτοκας

Πρόεδρος Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων Ενιαίου Λυκείου Φιλώτα

(Από το ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ που κυκλοφορεί)…

  Εδώ και πέντε χρόνια, μοιάζει να ξυπνάμε στην ίδια μέρα κάθε πρωί. Τα μέσα ενημέρωσης ασχολούνται με του που θα βρεθούνε δανεικά, ενώ θα έπρεπε να αφιερώνουν περισσότερο χρόνο στην πραγματική οικονομία… Θα ήταν πιο χρήσιμο, στης πτώχευσης τον καιρό, να ψάχνουμε τρόπους για να παράγουμε περισσότερα και να ξοδεύουμε λιγότερα.

  

ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

  Σήμερα που η ελληνική οικογένεια δυσκολεύεται να καλύψει βασικές ανάγκες σίτισης, ενέργειας, μετακίνησης, ένδυσης, δαπανά μέσω όρο 300€ τον μήνα, για την παραπαιδεία (με τις βενζίνες, εισιτήρια, σάντουιτς 400€ τον μήνα).

  Σύμφωνα με το Κέντρο Ανάπτυξης Εκπαιδευτικής Πολιτικής της ΓΣΕΕ, το ποσό αυτό επιμερίζεται ως εξής: 380 εκατ. ευρώ για την προσχολική εκπαίδευση (δίδακτρα παιδικών σταθμών και ιδιωτικών νηπιαγωγείων), 603 εκατ. ευρώ για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση και 1,7 δισ. ευρώ για τη δευτεροβάθμια (ιδιωτικά σχολεία, φροντιστήρια/ιδιαίτερα, ξένες γλώσσες και εκπαιδευτικές επισκέψεις), 138 εκατ. ευρώ για τη μεταδευτεροβάθμια εκπαίδευση (ΙΕΚ, κολέγια), 1,5 δισ. ευρώ για την τριτοβάθμια εκπαίδευση (μεταπτυχιακά και φροντιστήρια, δαπάνες σπουδών σε άλλη πόλη στην Ελλάδα ή σε άλλη χώρα). (πηγή: Καθημερινή 26-1-2014).

  Για τον ΕΝΦΙΑ, ο οποίος για μένα προσωπικά  ήταν 360€ τον χρόνο, ξοδεύτηκαν αμέτρητες ώρες στα ΜΜΕ, ενώ κατ’ άλλους έριξε και την τότε κυβέρνηση. Για τα φροντιστήρια νόμιμα και μη, των 200-800€ τον μήνα, ήτοι 8000€ τον χρόνο, ούτε λόγος.

  Από κανένα κόμμα δεν ακούστηκε μια κουβέντα, διότι μάλλον στην ελληνική κοινωνία θεωρείται δεδομένο το έξοδο και ταμπού η καταγγελία του.

ΣΤΑΣΗ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ

  Στην πρώτη μέρα στο Λύκειο της κόρης μου, καθηγητής –τρια ανέφερε ότι: «Εγώ όσο κι αν προσπαθήσω, θα σας βοηθήσω να γράψετε έως 3. Τα υπόλοιπα πρέπει να τα καλύψετε απ το φροντιστήριο»!

  Όσο και να σοκάρει η ομολογία αυτή, ότι η εργασία για την οποία πληρώνεται ο καθηγητής –τρια έχει απαξιωθεί πλήρως, είναι προς τιμήν του-της ότι ομολογεί την αλήθεια και αντιστοιχεί στην πραγματικότητα. Δεν ξέρω βέβαια πόσο ήσυχος-η μπορεί να είναι στη συνείδηση για τον μισθό που παίρνει, αλλά είμαι σίγουρος ότι θα ήθελε να ήταν πιο χρήσιμος –η στην κοινωνία μας.

  Φτάσαμε στο σημείο να παρακαλάμε να μην μας έρθει η Αγγλικός στο Λύκειο, για να έχουν περισσότερο χρόνο για τα φροντιστηριακά, τα μανάρια μας! Παιδιά της Γ’ Λυκείου παρακαλούν τους καθηγητές να τους αφήσουν ήσυχους να διαβάσουν την ώρα τους μαθήματος την ύλη του φροντιστηρίου, ενώ μαθηματικώς υπολογισμένες είναι οι απουσίες που θα κάνουν μετά τον Απρίλιο, για να εντείνουν την προσπάθεια, με μόνο σύμμαχο το φροντιστήριο «νόμιμο» και μη.

  Στις μέρες μας οι όροι έχουν αντιστραφεί: Κάποτε το πρωί μάθαιναν γράμματα και το απόγευμα λειτουργούσαν οι πολιτιστικοί σύλλογοι, ενώ τώρα το πρωί ασχολούνται με τις εκδρομές, την ανάπτυξη δημοσίων σχέσεων, τον πολιτισμό και το απόγευμα αρχίζει το τρέξιμο των φροντιστηρίων.

  Είναι τουλάχιστον τυχεροί οι μαθητές του Λυκείου Φιλώτα, που έστω κι έτσι, απολαμβάνουν γενική παιδεία και καλλιέργεια από ευσυνείδητους και με όρεξη καθηγητές. Το πρόβλημα όμως παραμένει και δυσκολεύει όλο και περισσότερο.

ΕΥΘΥΝΕΣ

  Την ελληνική εφεύρεση του φροντιστηρίου, την ανακαλύψαμε και την συντηρούμε με απίστευτη μανία εμείς οι γονείς… Προκειμένου να προσπεράσει το μέτριο τέκνο μας τον ικανό συμμαθητή του, προσλάβαμε ενισχυτική διδασκαλία οι λίγοι που είχαν την δυνατότητα να ξοδέψουν χρήματα, να προσπεράσουν στιγμιαία τους εξυπνότερους και να κόψουν πρώτοι το νήμα, που στήνεται στην πύλη των ανώτατων και ανώτερων ιδρυμάτων. Να όμως που φτάσαμε στην αντίπερα όχθη και έγινε κύρια παιδεία η ενισχυτική και απαξιώθηκε η βασική.

  Ξεχνάμε όμως πως οι πανελλαδικές εξετάσεις είναι ένας διαγωνισμός ευφυΐας και συναισθηματικής νοημοσύνης.

  Αν υποθέσουμε ότι με ένα νόμο, που θα εφαρμόζονταν, καταργούνταν κάθε είδους φροντιστήρια, πάλι  θα ξεχώριζαν στις εξετάσεις οι ικανότεροι. Γιατί πρέπει κάθε χρόνο να επιλέγονται θέματα, που ένας μαθητής λυκείου που δεν κάνει φροντιστήριο δεν μπορεί να κατανοήσει καν; Μοιάζει με τους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες: Στο βωμό της διάκρισης, μόνο με αναβολικά μπορείς να ξεχωρίσεις.

  Απ αυτήν την «Ντόπα» όμως, είναι πολλοί αυτοί που ωφελούνται:

• Οι γονείς, που τους δίνεται η αίσθηση ότι «ότι μπορούσα περισσότερο για το δικό μου παιδί έκανα»

• Οι επιχειρηματίες – Φροντιστές ελπίζουν για μεγαλύτερα κέρδη

• Οι άνεργοι καθηγητές βρίσκουν εργασία μέχρι να έρθει ο πολυπόθητος διορισμός όπου …«επιτέλους θα αράξουν»

• Οι εν ενεργεία καθηγητές εξασφαλίζοντας έξτρα εισόδημα αφορολόγητο.

  Χαμένοι είναι οι μαθητές. Σήμερα είναι οι πιο σκληρά εργαζόμενοι. Τους στερήσαμε την χαρά της πραγματικής γνώσης, της καλλιέργειας, της αναζήτησης, του ελεύθερου χρόνου.

  Η επαφή με τους γονείς, τους παππούδες, τους φίλους είναι έξω απ’ την καθημερινότητά τους και μετά αναρωτιόμαστε «τι έπαθε η ελληνική κοινωνία και δεν μπορεί να συνεννοηθεί και να συνευρεθεί»; «Γιατί αυξάνονται ραγδαία τα διαζύγια»;

  Εκπαιδευόμενοι σ’ ένα διαρκή στείρο ανταγωνισμό και ένα διαρκές τρέξιμο, ποιό θα περίμενε κανείς να είναι το αποτέλεσμα; Η ελληνική οικογένεια βάλλεται από παντού, οικονομικά, συναισθηματικά, αξιακά.

ΠΡΟΤΑΣΗ ΑΛΛΑΓΗΣ ΣΕ ΟΛΟΗΜΕΡΟ

  Προτείνω την άμεση - αυστηρή κατάργηση κάθε είδους φροντιστηρίου. Να ανοιχτεί λογαριασμός για κάθε Λύκειο όπου οι γονείς θα καταθέτουν 200€ τον μήνα.

  Φέροντας ως παράδειγμα το Λύκειο Φιλώτα, τα 65 παιδιά θα μάζευαν κάθε μήνα 13.000€ (Το Λύκειο Αμυνταίου: 300 μαθητές επί 200€ = 60.000€ τον μήνα!).

  Τους δύο πρώτους μήνες θα ξεκινούσε ένα μαγειρείο με εξοπλισμό και μάγειρα.

  Τον τρίτο μήνα, θα προσλαμβάναμε 5 καθηγητές για την κάλυψη των ωρών του Ολοήμερου, ενώ θα ενισχύαμε και τον μισθό των σημερινών καθηγητών.

  Τον τέταρτο μήνα θα αγοράζαμε υπολογιστές και εξοπλισμό, τον ένατο ένα λεωφορείο με τον οδηγό του …και πάει λέγοντας.

  Το 2016 τον Σεπτέμβριο θα είχαμε ένα σύγχρονο Ολοήμερο Λύκειο, που θα πατούσε στα πόδια του, μια μέγιστη προσφορά στα παιδιά μας, στα παιδιά των παιδιών μας και στην πατρίδα μας.

  Σε μια εποχή όπου φαίνεται, ότι το κεντρικό Αθηνο-υδροκέφαλο κράτος και τα αυτάρεσκα κόμματα καταρρέουν, η μόνη ελπίδα που φαντάζει να υπάρχει, είναι να ενεργοποιηθούν «των Ελλήνων οι Κοινότητες». Σε όλες της κρίσιμες περιόδους της Ελληνικής ιστορίας οι Κοινότητες είναι αυτές που κράτησαν την παιδεία και τις δομές όρθιες.

  Ας δούμε στην περιοχή μας το Βελβεντό, την Σιάτιστα, την Γαλατινή, το Νυμφαίο και ας παραδειγματιστούμε τι θαύματα κάνει η φιλοπατρία, το όραμα, η χορηγία.

  Τα χρήματα που δίνουμε για την παρα-παιδεία, είναι πολλά. Τα δίνουμε σε λάθος τόπο και χρόνο. Αρκεί να συμφωνήσουμε στο στόχο, όσο τρελός κι να φαντάζει σήμερα.

  Ο Δήμος Αμυνταίου θα μπορούσε να αναλάβει την πρωτοβουλία και να αποτελέσει πανελλαδικό παράδειγμα. «Ίσως  να ήτο μία κάποια λύσης…» αντί να την ψάχνουμε από «τους βαρβάρους…».

  Παρακαλώ τους μαθητές που προσπάθησαν, να δεχθούν τα συγχαρητήριά μου και τους στέλνω την ευχή, να ανακαλύψουν τι πραγματικά θέλουν οι ίδιοι να κάνουν και να το ακολουθήσουν.

  Αυτή είναι η πραγματική επιτυχία για το άτομο και για το σύνολο.

* (Οι παραπάνω απόψεις είναι αποκλειστικά προσωπικές)