Η Ελληνική υδρογονοβόμβα του κοντινού μέλλοντος μας…

(Του Α.Θ.Ρ. από το ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ που κυκλοφορεί)…

  Φυσικά και δεν υπονοώ μια ξεχωριστή ανακάλυψη των ανύπαρκτων ελληνικών εργαστηρίων έρευνας και τεχνολογίας, που με τη μαζική φυγή στο εξωτερικό, των όποιων άξιων μυαλών, σίγουρα μείνανε μόνο οι κλητήρες τους.

  

  Ούτε βέβαια προσδοκώ και προσβλέπω, σε πυρηνική κατατρόπωση των αιώνιων εχθρών και σχεδόν όλων των γειτόνων μας.

  Το ρολόι της Ελληνικής υδρογονοβόμβας, έχει ξεκινήσει την αντίστροφη μέτρηση, μέχρι το εφιαλτικό του μπούμ!! εδώ και κάμποσες δεκαετίες.

  Κι η ακτίνα δράσης της θα καλύψει όλη την επικράτεια, ίσως ξεφύγουν κάποια Ρόδος, κάποια Κέρκυρα, Σαντορίνη και σίγουρα, το Εμιράτο της Μυκόνου.

  Η πλέον ενεργοποιημένη βόμβα μεγατόνων, είναι αυτή του ασφαλιστικού – συνταξιοδοτικού.

  Όσο κι αν, με αιδήμονα συστολή, απ’ όλα τα κόμματα, κρύβεται το γεγονός της, είναι κάτι που νομοτελειακά θα συντελεστεί, όχι σε μακρινό από τώρα χρόνο.

  Φυσικά, η κατάρρευση ασφαλιστικού – συνταξιοδοτικού, δεν θ’ αφήσει χωρίς συνέπειες κι ανεπηρέαστο το μισθολογικό του Δημοσίου, ούτε τις εισπράξεις του ιδιωτικού τομέα.

  Το πρώτο όμως κι ηχηρό πλήγμα θα δοθεί στις συντάξεις, ειδικά πάνω από ένα όριο φτωχικής και στοιχειώδους διαβίωσης.

  300; 400; 500; 600; Ευρώ, άγνωστο το θλιβερό σενάριο. Η ανάγκη της κατάστασης θα τον επιβάλει.

  Το αμέσως επόμενο και σε συνέχεια προς το χείρον μέτρο, θα είναι η παροχή «οικογενειακής σύνταξης». Να μπαίνουν σε κάθε σπίτι συνταξιούχων 300; 400; 500; 600; Ευρώ. Να υπάρχει στοιχειώδης διαβίωση, κι ένα τσουκάλι σε κάθε νοικοκυριό να βράζει φαγητό, να υπάρχει ηλεκτρικό, νερό, θέρμανση.

  Τώρα, εδώ που τα λέμε, εγώ ποτέ μου δεν κατάλαβα, πως γινόταν να παίρνει ένας Γερμαναράς 65χρονος 1.000 – 1.300 σύνταξη, κι ένας Βαλκανιοέλληνας (ΔΕΚΟ, (Τράπεζες) στα 55 του, 2 – 3.000€!!

  Τρομολαγνεία; Αυτομαστί-γωμα; Εφιαλτικό όνειρο; Μπουρδολογία; Γερμανοτσολιαδισμός; Δέχομαι τα πάντα. Ξηγήστε μου όμως εσείς, τη λογική της υπόθεσης.

  …Μααα εμένα μου κρατούσαν 40 χρόνια χιλιάδες εισφορές, να’ χω σύνταξη στα γεράματα καλή, κι ένα τρανταχτό εφάπαξ (100.000)!!!! Πόσα θαυμαστικά να βάλω;

  Τι σημαίνει αλήθεια σήμερα το νούμερο αυτό, ακόμα και με τον μακαρίτη τον Μαμιδάκη, που τίναξε τα μυαλά του στον αέρα;

  …Εγώ πίστευα, προσδοκούσα, έκανα όνειρα…

  …Εγώ πήρα χοντρό δάνειο που πληρώνω, κι έχω κι άνεργο γιό και κόρη, κι εγγόνι σπουδάζω… Πως θα τα βγάλω πέρα;

  Μη ψάχνεις φίλε μου, μετά το ατύχημα, γιατί φρέναρε ξαφνικά το προπορευόμενο αμάξι…

  Έφταιγες που δεν πρόβλεψες κάτι τέτοιο, να κρατάς τις αποστάσεις…

  Η ζημία έγινε. Μαζί τα φάγαμε; Που λέει ο Πάγκαλος; Μας έλεγαν χρόνια τώρα ψέματα χοντρά, οι ψοφοδεείς πολιτικοί μας;

  Τα φάγαν τα λαμόγια;

  Φταίει ο ανάδρομος Ερμής κι οι αεροψεκασμοί;

  Δεν προφήτεψε την επερχόμενη καταστροφή ο Άγιος Παϊσιος;

  Το κακό έγινε. Τώρα τι γίνεται;

  Όταν φτάσεις στην άλυτη εξίσωση …ένας εργαζόμενος των 500 – 600€, μ’ έναν συνταξιούχο των 700 – 1.300, όχι ο Νομπελίστας μαθηματικός Νας, αλλά ούτε εγώ, που έτρεμα στο άκουσμα μαθηματικά και πάντοτε βιαζόμουν να καταλήξω στο δήθεν σωτήριο …όπερ έδει δείξαι!

  Φυσικά, κι ο σενιαρισμένος πάντα Κατρούγκαλος, που μοιάζει με ταχυδακτυλουργό στη σκηνή, ότι φακιρικό να κάνει, κουνέλι δεν θα βγάλει απ’ το καπέλο. Ίσως πεταχτεί κάποια κατσαρίδα μόνο.

  Τα αποθεματικά των ταμείων κι η όποια καταληστευμένη πρώην περιουσία τους, εξανεμίζονται οσονούπω.

  Απ’ τον προϋπολογισμό –λόγω Τρόικας- και με τη δαμόκλειο σπάθη του «κόφτη», θα μπαίνει όλο και μικρότερο κονδύλι για συντάξεις – περίθαλψη.

  Οι όποιοι φυτοζωούντες και προσμένοντες τον παράδεισο της σύνταξης ελεύθεροι επαγγελματίες, δεν πληρώνουν –οι πλείστοι- εισφορές ασφαλιστικές.

  Οι νεολαίοι μας, που πλέον ξέγραψαν την σύνταξη των γηρατειών τους, δουλεύουν ή ποντάρουν στη «μαύρη εργασία», που είναι κι αυτή ψίχουλα.

  Οι επιχειρήσεις, όσες ακόμη αντέχουν, φεύγουν για το φορολογικό παράδεισο της Βουλγαρίας.

  Είδα πρόσφατα στη Σαλονίκη, διαφήμιση σε κυκλοφορούν βανάκι… «αναλαμβάνουμε τις διευθετήσεις για λειτουργία επιχείρησης στη Βουλγαρία, τηλ…». 

  Απ’ τις παλιές, τις εποχές των «παχιών αγελάδων» διαφημίσεις στα σκυλάδικα – αποθήκες του κάμπου … «προσεχώς Βουλγάρες», φτάσαμε, αλίμονο, στο άλλο άκρο.

  Φυσικά υπάρχει στο πάτο του βαρελιού, που ακόμα δεν πιάσαμε, σκυλάδικα στη Βουλγαρία, με πανό στις προσόψεις τους … «προσεχώς Ελληνίδες»! Η εκδίκηση, είναι ένα πιάτο που τρώγεται πάντα κρύο.

  Το άλλο μεγάλο ζήτημα που σχετίζεται με το ασφαλιστικό, είναι το Δημογραφικό. Είμαστε μια χώρα που γερνάει ραγδαία (4η χώρα στον κόσμο όλο, σε υπογεννητικότητα).

  Χωρίς νέους, που θα καλύψουν τις ασφαλιστικές εισφορές, που χρειάζονται οι όλο και πιο κορακοζώητοι (και ζωή να ‘χουν) συνταξιούχοι μας, πως θα καλυφτούν συνταξιοδοτικά και ιατρικά;

  Οι 1 – 1,5 εκατομμύρια πρόσφυγες – μετανάστες της δεκαετίας του ’90 – 2000, κατά το πλείστον Αλβανοί, έδωσαν τονωτική ένεση στη ζωντάνια της εργασίας, των ταμείων, των σχολείων, της υπαίθρου, της κατανάλωσης.

  Ένα άλλο σοβαρό πρόβλημα που κάνει απόμακρη την υποσχόμενη ανάκαμψη της ημιθανούς οικονομίας μας, είναι ότι γίναμε, εδώ και κάποιες δεκαετίες, ένα αντι -παραγωγικό, καταναλωτικό, φιγουράτο κράτος και πολίτες.

  Εισάγουμε μέχρι το κρέας, το γάλα, τη ζάχαρη… Χώρα χωρίς βιοτεχνίες, εργαστήρια, τεχνίτες, εργάτες, χώρα γεμάτη καλομαθημένους μικροαστούς, με νέους, με μιλιούνια άχρηστα στην ουσία πτυχία, χωρίς δυνατότητα της αυτοσυντήρησης τους, βλέπετε εσείς να έχει μέλλον;

  Βλέπετε κάτι άλλο ελπιδοφόρο και παρήγορο, που δεν βλέπω εγώ;

  Κάποιοι, με πρώτο τον φίλο μου τον Βαγγέλη Ι. τον δικηγόρο, θα πουν …λύση του προβλήματος μας, είναι ο Μητσοτάκης!

  Το ίδιο, με περισσότερο πείσμα, ελπίδα κι ενθουσιασμό, πίστευαν πάμπολλοι το ’74 για τον Κ. Καραμανλή.

  Εγώ, με χιλιάδες άλλους πολλούς, πιστεύαμε σαν φανατικοί καλόγεροι, πολύ πριν το ’81, ότι λύση του προβλήματος της Ελλάδας ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου.

  Αργότερα, κάποιοι πολλοί, προστρέχαν στον Αντι – Παπανδρέου, Κ. Μητσοτάκη.

  Άντε πάλι εμείς, πήραμε το πρωτάθλημα με Α. Παπανδρέου κι αργότερα με Σημίτη.

  Ύστερα μπήκε στο παιχνίδι η νέα γενιά Κ. Καραμανλή γι’ αυτούς, και αργότερα, η νέα γενιά Γ. Παπανδρέου, για μας.

  Ακόμα, τακιμιάσαμε με τον Αντώνη Σαμαρά, τον πρώην ακραίο δεξιό, Βενιζέλος και Φώφη, μπας και δούμε «φως στο τούνελ».

  Μας έμεινε αμανάτι ο ΕΝΦΙΑ απ’ αυτούς… και κείνα τα ωραία Ελληνικά του Βενιζέλου.

  Το μπανταρισμένο σαπιοκάραβο ήρθε και προσάραξε σχεδόν μόνο του, στα χέρια εκείνου του ομορφόπαιδου, με το ελπιδοφόρο χαμόγελο και τα παρήγορα και ανακουφιστικά λόγια, που δείχναν την έξοδο μας απ’ την κρίση, τόσο εύκολη και σίγουρη υπόθεση.

  Κουραστήκαμε απ’ το πολύχρονο τρικυμιώδες κι αγωνιώδες ταξίδι και τις τρικλοποδιές των τοκογλύφων εταίρων μας.

  Πέσαμε σε ξέρες αγεωγράφητες (αποτυχία στη μπλόφα – διαπραγμάτευση του Βαρουφάκη, που δεν τρόμαξε τα τσακάλια της Ε.Ε.).

  Προσμέναμε όλοι μας, μαγικές, θαυματουργές λύσεις, που δυστυχώς υπάρχουν μόνο στα μυθιστορήματα και τα μυαλά των επαναστατών.

  Υπάρχει ακόμα μπροστά μας, φως στο θολωμένο μας ορίζοντα, που δεν βλέπουμε εμείς; (Κίνα; Ρωσία: υδρογονάνθρακες;).

  Επειδή σχεδόν πάντα κι ο ετοιμοθάνατος ελπίζει σ’ ένα θαύμα, πορεύεται μπανταρισμένο το Ελληνικό καράβι, με καπετάνιο τον Αλέξη, που τουλάχιστον συνεχίζει να χαμογελά, τόσο γλυκά κι ελπιδοφόρα.

  Ίσως κάτι γνωρίζει, που αγνοούμε εμείς. Μακάρι, διαφορετικά, ή είναι μεγάλος θεατρίνος, ή χρειάζεται επειγόντως ψυχίατρο…

  Το σίγουρο πάντως είναι, ότι δεν είναι λαμόγιο και φίλος του …Χριστοφοράκου!

  Κι αυτό, σε μια εποχή Δημόσιου ξεπουλήματος –μπιρ παρά- αλλά αναγκαίου, είναι μεγάλη εγγύηση για τους πλείστους μας και την πατρίδα.

  …Χαμογελάει, θα μου πει ο Βαγγέλης, κι ο Μητσοτάκης.  Εγώ όμως βλέπω στο χαμόγελο του μια πονηράδα. Ίσως είμαι κακόπιστος, ίσως φανατικός, ίσως κάνω λάθος…

  Τώρα να πούμε στους φίλους μας «καλό καλοκαίρι», είναι σα να εύχεσαι σε δεξίωση γάμου …και του χρόνου…

  Ας είναι. Καλό καλοκαίρι σε όλους. Αυτό το μοναδικό, χρυσό, ανεκτίμητο, ανεπανάληπτο «Ελληνικό καλοκαίρι».

ΥΓ. Ποσοστό ηλικιωμένων άνω των 65 ετών ανά έτος:

- 1951, 6,5%

- 1981, 12,7%

- 1991, 16,35%

- 2010, 19,30%

- 2030, 24,80% (πρόβλεψη στατιστική)

- 2060, 35% (πρόβλεψη στατιστική).

(Στοιχεία από «Γκρίζα Ελλάδα», Γιώργος Στάμκος – Αρχέτυπο).

  Το 2050, η Ελλάδα προβλέπεται να είναι πρώτη στον κόσμο σε αναγκαίες δαπάνες για συντάξεις – ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, με 35% του ΑΕΠ της εποχής, δαπάνη.

«Δείκτης γήρανσης»:

(Ηλικιωμένοι άνω των 65 ετών, σε αναλογία με νέους μέχρι 14 ετών).

- Το 1951, αντιστοιχούσαν 25 γέροι σε 100 παιδιά.

- Το 1981, 54,7 γέροι σε 100 παιδιά,

- Το 1991, 74,9 γέροι σε 100 παιδιά,

- Το 2005, 113 γέροι σε 100 παιδιά.

  Δεν προχωρώ σε στοιχεία, για ν’ αποφύγω τη κατάθλιψη που συνεπάγεται…