Παιδεία από τα Lidl…

(Από το ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ που κυκλοφορεί)…

  Κάθε 11/9 είναι μια μεγάλη μέρα για την Αλ Κάιντα, αλλά είναι και μια μεγάλη μέρα για την Ελλάδα. Ανοίγουν οι πόρτες των σπιτιών και η νεολαία μας ξεχύνεται στους δρόμους και… ντουγρού για το σχολείο.

 

  Ακολουθούν προσευχή, εμπνευσμένοι λόγοι από παπάδες, σχολάρχες,  συμβούλους και παρασυμβούλους, χωρισμός σε τμήματα, βιβλία στις καινούργιες τσάντες και κατά τις 11:00… ντουγρού για τις καφετέριες! Freddo, σοκολάτες, Instagram κι από κει… ντουγρού για το φροντιστήριο.

  Το υπουργείο μετράει τα κενά, οι αναπληρωτές τις πιθανότητες, οι παλιοί τα χρόνια για τη σύνταξη, οι γονείς τα χρήματά τους για σχολικά και εξωσχολική εκπαίδευση και οι μαθητές τις υπόλοιπες 279 ημέρες μέχρι να ξανακλείσουν τα σχολεία.

  Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται και η καλή σχολική χρονιά από την πρώτη μέρα. Θα ακολουθήσουν κάποιες ημέρες χωρίς μάθημα, κάποιες χωρίς πρόγραμμα, και κάποιες χωρίς καθηγητές, κατά τις οποίες τα παιδάκια θα πηγαίνουν στο σχολείο με ό,τι βιβλίο τους κατέβει.

  Σιγά - σιγά το σχολείο θα βρει τον βηματισμό του βέβαια και οι μαθητές θα κουραστούν από το πρωινό ξύπνημα και θ’ αρχίσουν να κοιμούνται στα θρανία το πρώτο δίωρο, φορώντας τα καινούργια ακουστικά τους και την κουκούλα για να μην τους ενοχλεί ο ήλιος.

  Εννοείται φίλοι και φίλες πως δεν επικρατεί παντού η ίδια κατάσταση, αλλά τι να το κάνεις; Επικρατεί σχεδόν παντού.

  Κουρασμένοι καθηγητές, κουρασμένοι μαθητές, κουρασμένοι γονείς, κουρασμένη κοινωνία. Στο κάτω - κάτω και το σχολείο ο καθρέφτης της κοινωνίας είναι και δεν είναι δυνατόν να μην της μοιάζει, έτσι δεν είναι;

  Δυο - τρία νούμερα μόνο για να καταλάβετε και κλείνουμε….

  Χαμηλές επιδόσεις στην κατανόηση κειμένου έχει το 27,3% των μαθητών μας, το 19,7% στην ΕΕ.

  Χαμηλές επιδόσεις στα Μαθηματικά έχει το 35,8% των μαθητών μας, το 22,2% στην ΕΕ. 

  Χαμηλές επιδόσεις στις φυσικές επιστήμες το 32,7% των παιδιών μας έναντι 20,6% στην ΕΕ.

  Εν τέλει θα μου πείτε, τι είναι αυτό που δεν πάει καλά με την Παιδεία μας; Πολλά. Και δυστυχώς τα ξέρουμε και δεν κάνουμε τίποτα απολύτως προς την σωστή κατεύθυνση.

  Λείπουν τα φράγκα, λείπει η διάθεση, λείπει το κίνητρο, λείπει το Όνειρο. Και η κατάσταση δεν θα αλλάξει όσο δεν ομονοούν τα κόμματα για την ψήφιση ενός μακρόπνοου, υπερκομματικού, Πανεθνικού Σχεδίου για την Παιδεία του Μέλλοντος, με ορίζοντα τουλάχιστον 15ετίας.

  Ενός Σχεδίου επαρκώς χρηματοδοτημένου, χωρίς αναπληρωτές και αναπληρώτριες, χωρίς αποκλεισμούς, μακριά από πρόσκαιρα συντεχνιακά συμφέροντα, με κέντρο το Σχολείο και όλη την κοινωνία συμπαραστάτη.

  Με όραμα τον ενεργό πολίτη του μέλλοντος και πολλαπλά ανταποδοτικά οφέλη για όλους μας. Καλή σχολική χρονιά λοιπόν και – όπως πάντα – με τις υγείες μας.

Γ. Μ.

παραΕκπαιδευτικός