Όχι άλλους Μαυρογιαλούρους!

(Από το ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ που κυκλοφορεί)…

  Αυτοδιοικητικές Εκλογές 2019. Μετά από 5 χρόνια, το αιώνιο θύμα θα προσέλθει στην κάλπη, να εκλέξει τους συμπολίτες του που θα τον εκπροσωπήσουν για τα επόμενα 4 έτη. Θα εκλέξει τους αντιπροσώπους του στο χωριό, τον Δήμο, την Περιφέρεια.

 

  Προσοχή αδερφέ στην λέξη «αντιπρόσωποι»! Σημαίνει ότι αυτοί που θα εκλέξεις, θα εκπροσωπούν ΕΣΕΝΑ, θα μιλούν και θα πράττουν ΕΞ’ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΣΟΥ. Η ποιότητα της σκέψης και τον ενεργειών τους λοιπόν, θα αντανακλά την ποιότητα της δικής σου σκέψης και των δικών σου ιδανικών. Οι προτεραιότητές τους, θα πρέπει να συμβαδίζουν με τις δικές σου.

  Παγίδα: αν είσαι στυγνός ωφελιμιστής, θα εκλέξεις στυγνούς ωφελιμιστές, αλλά αυτοί θα εργαστούν για το δικό τους όφελος και όχι για το δικό σου! Έγραψα «όφελος» και ήρθε στο μυαλό μου η λέξη «φελλός». Δυστυχώς πολλοί τέτοιοι θα έρθουν να ζητήσουν την ψήφο σου…

  Ιδανικοί κι ανάξιοι υποψήφιοι. Άτομα χωρίς όραμα, χωρίς παρελθόν σε κοινωνικούς αγώνες, χωρίς γνώσεις και άποψη, χωρίς προσωπικότητα, χωρίς γνώμη. Που παρόλα τα τόσα «χωρίς» μπήκαν σε ψηφοδέλτια και που, αν εκλεγούν θα λειτουργούν σαν την ηχώ αυτού που τους έβαλε στο ψηφοδέλτιο του συνδυασμού του.

  Όχι στους φελλούς λοιπόν – αλλά ποιος είμαι εγώ που θα πει στον Έλληνα ποιον να ψηφίσει;

  Θα έρθουν στην πόρτα σου ακόμα και πολλές «παλιές καραβάνες». Αυτοί είναι οι «ανέκαθεν υποψήφιοι». Αυτοί που εκλέγονται πάντα, αλλά και που αν δεν εκλεγούν, κάποια θεσούλα βρίσκουν πάντα και τρυπώνουν ή, αλλιώς φέρονται λες και εκλέχθηκαν.

  Εδώ θέλει πολλή προσοχή! Ανάμεσα σε αυτούς υπάρχουν αξιόλογοι άνθρωποι, με ωραία ιδανικά, σχεδόν ίδιοι Δον Κιχώτες.

  Οι περισσότεροι όμως έχουν απλά τόσο πολύ συνηθίσει να είναι υποψήφιοι, που φέρονται λες και έχουν κάποιο κληρονομικό δικαίωμα στην ψήφο σου. Έχουν αυτή την έπαρση του στυλ «Εγκώ, υποψήφιος. Εσύ, ψηφοφόρος».

  Το σκεφτόμαστε για τους πρώτους λοιπόν, αλλά μένουμε μακριά από τους τελευταίους – αλλά ποιος είμαι εγώ που θα πει στον Έλληνα ποιον να ψηφίσει;

  Υπάρχει και μία ακόμη ενδιαφέρουσα κατηγορία, η οποία σίγουρα απαιτεί την προσοχή μας – την επιβάλλει, θα έλεγα αν και κάποιοι θα πουν ότι είναι αδόκιμη η χρήση του ρήματος. Οι νέοι υποψήφιοι. Οι νέοι στην ηλικία εννοώ.

  Εδώ πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί για να μην εκθρέψουμε τους μελλοντικούς Μαυρογιαλούρους άθελά μας. Διότι αδερφέ, μπορεί κάποιος να είναι νέος στην ηλικία, αλλά να έχει πολλή σκουριά στο μυαλό του.

  Μια καλή ιδέα είναι να ρίξουμε μια ματιά στο οικογενειακό του περιβάλλον.

  Μήπως μεγάλωσε μέσα στα πουπουλάκια, με γονείς δημοσίους υπαλλήλους και στο σχολείο ήταν από τους καλύτερους μαθητές; Μήπως τα χρόνια που οι συνομήλικοί του δούλευαν στα χωράφια και τις ταβέρνες, αυτός έκανε βόλτες στα Παρίσια και όταν ήταν στην Ελλάδα ήταν όλο εκδρομούλες με την ΔΑΠ και playstation; Αν ήταν τέτοιος αδερφέ, δεν μας κάνει.

  Δεν θα βάλει ποτέ το δάχτυλο στην πληγή, δεν έχει σκοπό να παλέψει για τα δίκια των άλλων, στην πρώτη στραβή θα τρέξει στον μπαμπάκα, που θα του πει να κάτσει στ’ αυγά του και να μην το πολυσκαλίζει.

Όχι στους νέους που κουβαλάνε παλιά μυαλά λοιπόν, ένα μεγάλο ΝΑΙ στους νέους με χαρακτήρα και όρεξη για ανατροπές και καινοτομίες – αλλά ποιος είμαι εγώ που θα πει στον Έλληνα ποιον να ψηφίσει;

  Θα μπορούσαμε να σχολιάζουμε επ’ άπειρον τις διάφορες κατηγορίες των υποψηφίων αδερφέ αλλά όπως κατάλαβες – ή θα έπρεπε να είχες καταλάβει εδώ και πολύ καιρό – υπάρχουν υποψήφιοι όλων των ποιοτήτων, άρα: ο κρίσιμος παράγοντας για την επιτυχία των οποιωνδήποτε εκλογών, είναι η ποιότητα των ψηφοφόρων. Εδώ πάσχουμε, σ’ αυτό το σημείο πρέπει να διορθωθούμε.

  Καλή κάλπη λοιπόν και όπως είπαμε: με μυαλό – αλλά ποιος είμαι εγώ που θα το πει αυτό;

Γ. Μ. 

 παραΕκπαιδευτικός