Οι μαθητές ενός κατώτερου Θεού…

  Όποιος φίλες και φίλοι, ανατρέξει στα φύλλα των εφημερίδων της 4/4/18 ή στις διάφορες ενημερωτικές σελίδες του διαδικτύου, θα βρει την είδηση της δημοσίευσης του φετινού προγράμματος των Πανελλαδικών εξετάσεων, με τίτλο: Στις 8 Ιουνίου ξεκινούν οι Πανελλήνιες – Όλο το πρόγραμμα ενώ η είδηση ξεκινάει κάπως έτσι:

 

  «Την Παρασκευή 8 Ιουνίου θα αρχίσουν τη φετινή χρονιά οι Πανελλαδικές Εξετάσεις για τους μαθητές των Ημερήσιων και Εσπερινών Γενικών Λυκείων της χώρας, με πρώτο μάθημα τη Νέα Ελληνική Γλώσσα.

  Μια ημέρα νωρίτερα, την Πέμπτη 7 Ιουνίου ξεκινούν οι εξετάσεις για τους μαθητές των ημερήσιων και εσπερινών ΕΠΑΛ»…

  Μπορείτε επίσης να δείτε τις ειδήσεις που θα κυκλοφορούν μέχρι τα τέλη Αυγούστου, τις σχετικές με την πιθανολογούμενη άνοδο ή κάθοδο των βάσεων, στα διάφορα πεδία (1^ο ως 4^ο) του Γενικού Λυκείου.

  ΠΟΥΘΕΝΑ δεν θα βρείτε εκτιμήσεις για τις βάσεις των ΕΠΑΛ. Κι αυτό φυσικά επειδή η εκτίμηση που τρέφει η Ελληνική κοινωνία για τα ΕΠΑΛ είναι χαμηλότατη.

  Έχουν απαξιωθεί ολοκληρωτικά στην συνείδηση του κόσμου, άρα και των δημοσιογράφων, εδώ και πάρα πολλά χρόνια και αυτός ο φαύλος κύκλος δεν λέει να σπάσει. Μοιάζει με τον σκελετό στην ντουλάπα για τον οποίο δεν θέλει να μιλήσει κανείς, λες και έτσι θα πάψει αυτός, αυτόματα, να υπάρχει.

  Κι όμως, πρόκειται για το μέλλον 17.000 παιδιών κάθε χρόνο και μάλιστα με ισχυρές αυξητικές τάσεις, τα οποία τα αντιμετωπίζουμε σαν μαθητές Β’ κατηγορίας, παρόλο που θα καταλάβουν το 20% των θέσεων στα ΤΕΙ και το 5% των θέσεων στα Πανεπιστήμια.

  Θλιβερό από κάθε άποψη. Διότι όταν ως κοινωνία απαξιώνουμε έναν θεσμό, είναι φυσικό και οι άνθρωποι που τον υπηρετούν να μην έχουν το ενδιαφέρον και το κουράγιο να τον αναβαθμίσουν.

  Κι έτσι χρόνο με τον χρόνο να βλέπουμε όλο και χαμηλότερες βαθμολογίες –φυσικά με κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις– και αυτή η κατάσταση να μοιάζει μη αναστρέψιμη.

  Κρίμα φίλες και φίλοι. Μεγάλο κρίμα. Διότι ο ελέφαντας είναι στο δωμάτιο όσο κι αν κάνεις ότι δεν τον βλέπεις. Και πότε θα τον παραδεχθείς; Όταν το παιδί περάσει σε κάποια σχολή και τα βρει μπαστούνια. Κυριολεκτικά. Επειδή λογικό είναι η αδράνεια κάποτε να πληρώνεται.

  Θα σταματήσω εδώ την παρουσίαση της κατάστασης για να μη στενοχωρήσω και στενοχωρηθώ περισσότερο, με μία παρατήρηση μόνο ακόμα από μέρους μου.

  Είμαι βαθιά πεπεισμένος ότι το κλίμα μπορεί να αντιστραφεί αν ζητήσουμε ως γονείς και κοινωνία, το κάτι περισσότερο από τους καθηγητές του κάθε ΕΠΑΛ.

  Βέβαια τότε και αυτοί με την σειρά τους θα ζητήσουν στήριξη από εμάς, ενδεχομένως και για την καλυτέρευση των υλικοτεχικών υποδομών που είναι πολύ απαιτητικές για ένα σχολείο γεμάτο εργαστήρια αλλά κυρίως, πιστεύω, για την αλλαγή της νοοτροπίας των μαθητών που φοιτούν σε αυτά τα σχολεία.

  Διότι δεν μπορεί ο μαθητής που δεν έχει σκοπό να διαβάσει ποτέ, να μην επιτρέπει και στους υπόλοιπους να παρακολουθήσουν το μάθημα… ξέφυγα όμως, είπα να κάνω μια παρατήρηση μόνο και τα υπόλοιπα να τα αφήσουμε για ένα άλλο σημείωμα.

  Ελπίζω ωστόσο να έγινε κατανοητό το πρόβλημα και ως τοπική κοινωνία, να κάνουμε κάτι παραπάνω για τα παιδιά μας.

  Πολλή προσοχή στο Μηχανογραφικό μας τώρα και …Χάπι Μπέρθντεϊ στην εφημερίδα μας που κλείνει τα 12 (και θα πάει Γυμνάσιο)! Να τα χιλιάσει και να είναι πάντα άτεγκτη, για να είναι χρήσιμη! Αλλιώς ο κόσμος θα τη στείλει… στο ΕΠΑΛ!!!

Γ. Μ.

παραΕκπαιδευτικός