Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που γιορτάζει την ημέρα έναρξης του πολέμου και όχι την απελευθέρωση από τον γερμανικό ζυγό...

(Γράφει ο «χειρουργός» του ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟΥ)

  Η εφημερίδα «Καθημερινή» δημοσίευσε το παρακάτω ανυπόγραφο άρθρο, το οποίο παρουσιάζω συντομευμένο για λόγους οικονομίας χώρου.

  «Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που γιορτάζει την ημέρα έναρξης του πολέμου και όχι την απελευθέρωση από τον γερμανικό ζυγό, όπως συμβαίνει στην Ευρώπη. 

  

  Σύμφωνα με τον 31χρονο ιστορικό Βαλεντίν Σνάιντερ, που κάνει μεταδιδακτορική έρευνα στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Παν. Αθηνών, στα ευρωπαϊκά κράτη οι εθνικές εορτές αφορούν την ανεξαρτησία του κράτους, την απελευθέρωσή του ή τη δημιουργία του.

  Η Ελλάδα την 25η Μαρτίου γιορτάζει τη δήλωση ανεξαρτησίας του έθνους από την οθωμανική αυτοκρατορία το 1821. Αλλά, αντίθετα με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους, ως προς τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο έχει ορίσει ως εθνική εορτή την 28η Οκτωβρίου, ημέρα κατά την οποία το 1940 ο πρωθυπουργός Ιωάννης Μεταξάς αρνήθηκε να δεχθεί τον ζυγό κατοχής από την Ιταλία, με αποτέλεσμα η Ιταλία να κηρύξει στην Ελλάδα τον πόλεμο».

  Αρκετοί δημοσιογράφοι, πολιτικοί αλλά και πολίτες, προέβαλαν και αναπαρήγαγαν την παραπάνω σκέψη. Κατά την γνώμη μου το έκαναν χωρίς καθόλου να σκεφτούν 3 πολύ απλούς παράγοντες, για τους οποίους η Ελλάδα γιορτάζει κατά την έναρξη του πολέμου και όχι κατά την απελευθέρωση. Τους 3 αυτούς λόγους, τους παρουσιάζω παρακάτω.

1) Αγγλία, Ρωσία, ΗΠΑ.  Αυτές οι τρεις χώρες ανήκουν στην ομάδα των ουσιαστικών νικητών, οπότε η λήξη του πολέμου τους αφήνει με την δόξα του νικητή. Θα αναρωτηθείτε γιατί δεν βάζω και την Ελλάδα μέσα αφού ήταν με την ομάδα των νικητών. Άλλο να είσαι με την ομάδα των νικητών, και άλλο να είσαι ο νικητής. Μπορεί χάρη στην Ελλάδα να καθυστέρησε η Γερμανία την εισβολή της στην Ρωσία με αποτέλεσμα να την φτάσει ο χειμώνας και να ηττηθεί, και χάρη στην Ελλάδα με την πρώτη νίκη της  εναντίον του φασισμού να πήρε θάρρος και ελπίδα η ανθρωπότητα, όμως ουσιαστικά οι νικητές είναι 3 και μπορούμε να το αντιληφθούμε από το πως συμπεριφέρθηκαν στην Ελλάδα από το ’44  ως και σήμερα. Για παράδειγμα, οι Άγγλοι και οι Αμερικάνοι, στις 12 το μεσημέρι της Τρίτης 11 Ιανουαρίου 1944 και για τρεις περίπου ώρες βομβάρδισαν χωρίς κανένα έλεος τον Πειραιά, σκοτώνοντας περίπου 6.000 Έλληνες! Ναι, καλά διαβάσατε, ήταν οι Άγγλοι και οι Αμερικάνοι που βομβάρδισαν τον Πειραιά, όχι οι Γερμανοί! Το δουλικό σύστημα που διοικεί την χώρα αποφεύγει να βάλει στο κάδρο της κτηνώδους συμπεριφοράς προς την χώρα μας τους «συμμάχους» μας, για να νομίζουμε ότι μόνο οι Γερμανοί ήταν κτήνη.

2) Οι υπόλοιπες χώρες, σχεδόν όλες τους δεν έχουν να παρουσιάσουν και κάτι αξιόλογο στον πόλεμο κατά του φασισμού. Για παράδειγμα, η δυνατή Γαλλία έπεσε πολύ σύντομα, ενώ άλλες χώρες δεν πολέμησαν καθόλου. Δεν έχουν δηλαδή κάτι για να νιωσουν υπερήφανοι όπως η Ελλάδα.

  Η Ελλάδα, με το «ΟΧΙ» του Μεταξά και την νίκη της επί της φασιστικής Ιταλίας, έδωσε το πρώτο φως, την πρώτη ελπίδα ότι το θηρίο του φασισμού δεν είναι άτρωτο! Ίσως τώρα δεν μπορούμε να αντιληφθούμε την σημασία της νίκης της Ελλάδας έναντι της Ιταλίας, όμως εκείνη την εποχή, το σκοτάδι του φασισμού προχωρούσε ακάθεκτο και όλη η Δύση ήταν μουδιασμένη, ανήμπορη να αντιδράσει και απαισιόδοξη.

  Ήταν η Ελλάδα που έδωσε την ελπίδα ξανά! Επίσης, λίγο αργότερα, η Ελλάδα, με την απίστευτη αντίσταση ενάντια στην Γερμανική εισβολή, την καθυστέρησε αρκετά στην σχεδιαζόμενη εισβολή της στην Ρωσία, ώστε τελικά την πρόλαβε ο ρωσικός χειμώνας και συνετρίβη ενώ ως τότε προέλαυνε ασταμάτητη.

3) Ο βασικότερος λόγος όμως είναι ότι ενώ στις άλλες χώρες με το τέλος του πολέμου ήρθε η ειρήνη, στην Ελλάδα άρχισαν ακόμα χειρότερα βάσανα:  Ήρθε ο Εμφύλιος. Άρα για ποιό λόγο να γιορτάζουμε το τέλος του πολέμου και την απελευθέρωση από τους Γερμανούς; Για εμάς εκείνη η ημέρα σηματοδοτεί μια ντροπιαστική σελίδα στην ιστορία μας, τον Εμφύλιο.

  Ταυτόχρονα, αυτή η ημέρα σηματοδοτεί την υποδούλωση της χώρας σε ΗΠΑ και Αγγλία. Σε περίπτωση που σε κάποιον του κακοφαίνεται η φράση «υποδούλωση», να του θυμίσω ότι ήταν οι «σύμμαχοι» μας που υπαγόρευαν και απαιτούσαν τις διαδικασίες «εκκαθάρισης» των ανταρτών. Ήταν δηλαδή οι ΗΠΑ και η Αγγλία που διέταζαν τους Έλληνες να σκοτώνουν Έλληνες.

  Γι’ αυτούς λοιπόν τους λόγους, είναι το λιγότερο ανιστόρητο να συζητάμε για το ότι η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που γιορτάζει την ημέρα έναρξης του πολέμου και όχι την απελευθέρωση από τον γερμανικό ζυγό.

  Είναι τιμή μας που έχουμε το «δικαίωμα» να εορτάζουμε στην έναρξη του πολέμου και όχι στην λήξη. Εξάλλου, δεν πρέπει να ξεχάσουμε ότι κάποτε είπαμε «ΟΧΙ» και φέραμε την ελπίδα στην ανθρωπότητα. Αναρωτιέμαι: Μήπως αυτό θέλουν; Να ξεχάσουμε;